Vandaag wordt onze kleine zus Tosha één jaar. Wat gaat dat allemaal snel. Vorig jaar wisten we niet eens dat Tosha geboren was. We hoorden pas op 28 april dat ze bestond en een paar uur later kwam ze al bij ons wonen. En nu wordt ze dus al één. In die tien maanden die ze nu bij ons woont is ze maar weinig veranderd. Ze is een echte druktemaker, moet zich echt met alles bemoeien, ze sloopt nog steeds alle speeltjes, maar ze is ook ontzettend lief. Ik lig heel vaak met haar samen op de bank te slapen, dat is echt gezellig. Het is ook hartstikke leuk om met haar te rennen. Over het algemeen doen we altijd iets bijzonders als iemand van ons jarig is. Tot nu toe gebeurt er echter niets. Vanmiddag waren de baasjes echter alweer aan het fluisteren en dat betekent meestal dat ze iets aan het bekokstoven zijn. Dus ik ben benieuwd.
 |
| Tosha is vandaag 1 jaar |
Zo’n anderhalve week geleden begon het ineens weer te sneeuwen en niet
een beetje ook. Het bleef sneeuwen tot er een dikke laag lag. Op sommige
plekken lag er zoveel sneeuw dat ik amper kon lopen. Voor Tosha was het nog
moeilijker, want die is immers nog kleiner, maar zij had snel een oplossing
gevonden. In plaats van te lopen sprong ze gewoon. Zag er raar uit, maar ze
kwam op die manier goed voorruit. Dat bedoel ik dus, dat is echt iets voor
Tosha. Ze heeft altijd de gekste ideeën. Thuis op de bank doet ze dat overigens
ook. Ze zet dan aan de ene kant van de bank af, vliegt een paar meter door de
lucht en vervolgens landt ze aan de andere kant. Toen ik dat voor het eerst zag
schrok ik me kapot. Ineens kwam zo’n pup langs me heen gevlogen. Dat verwacht
je toch niet. Wat een gek ding is het toch.
Zoals jullie inmiddels weten ben ik niet zo gek op sneeuw. Al die
nattigheid op mijn vacht vind ik niet zo fijn. Ook weet ik dan nooit zo goed
waar ik moet plassen. Door de sneeuw kan ik nergens snuffelen, dus is het
moeilijk om de juiste plek te vinden. Toen de baasjes met ons van de week naar
de Maas wilden was ik daarom ook niet al te enthousiast. Over het algemeen kan
ik het niet afwachten om naar de Maas te komen, maar met sneeuw hoeft dat voor
mij niet zo nodig. Toen we er een paar dagen eerder waren stond bovendien het
hele gebied volledig onder water.
Het water was inmiddels bevroren en aan de linkerkant waren veel
mensen aan het schaatsen. Dat was voor ons dus geen optie, ik ben namelijk niet
van plan om mijn mooie pootjes te breken. Aan de rechterkant zag het er een
stuk beter uit. We moesten een beetje over de sneeuw klimmen en over het
weiland van een boer lopen, maar uiteindelijk stonden we voor de toegangsport. Zodra
we los mochten, gingen mijn twee gekke zussen ook meteen helemaal los. Ze
begonnen te rennen en hadden de grootste lol. Ik liep gewoon braaf naast de
baasjes, maar op een gegeven moment begonnen mijn pootjes wat koud te worden.
En toen dacht ik, laat ik ook maar gewoon een beetje gek doen en toen begon ik
mijn zussen uit te dagen. Romy en Tosha kunnen allebei hard lopen, maar ik ben
heel wendbaar en bovendien ken ik hier iedere afkorting. Die twee liepen dus
hijgend achter mij aan. Schitterend! Ik begon dat spel steeds leuker te vinden.
Wat een super middag. Echt van genoten.
De mensen hebben nog steeds last van het virus. In plaats van
versoepelingen zijn de maatregelen zelfs aangescherpt. Sinds 23 januari geldt
in ons land een avondklok. Zonder geldige reden mogen mensen na 21:00 uur ’s
avonds niet meer naar buiten. De baasjes hebben geluk dat ze ons hebben, mensen
met hond mogen namelijk wel naar buiten om de hond uit te laten. In zoverre is
er voor de baasjes niets veranderd.
Helaas hebben de avondklok en nieuwe regels ook weer gevolgen voor de
training. Sinds invoering van de avondklok moeten namelijk ook alle locaties
gesloten blijven waar je binnen kunt trainen. Dat geldt echter niet in alle
gevallen. Het vrouwtje heeft mij dat uitgelegd. Maneges zijn allemaal gesloten en agilityhallen mogen openblijven, want
agilityhallen worden beschouwd als essentieel. Dus als we agility doen in een
manege is dat niet essentieel en doen we dat in een hal dan is dat wel essentieel.
Hè? Snappen jullie het nog? Binnen is toch binnen en agility is agility. Hoe
kan dat in het ene geval wel essentieel zijn en in het andere niet? Hoe dan
ook, de training in de manege is dus voorlopig afgelast en door het slechte
weer van de afgelopen dagen kunnen we ook niet meer buiten trainen. Wat een
ellende allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten