De donut

 

Thuis hebben we eigenlijk allemaal een favoriete plek waar we het liefst liggen. Ik lig meestal op de hoek van de bank, direct naast of op de voeten van het vrouwtje. Het voordeel van die plek is dat ik dan heel snel even kan gaan knuffelen. In het begin wilde Tosha die plek inpikken, maar daar heb ik snel een stokje voor geschoven. Ik ben weliswaar een sociaal hondje, maar er zijn grenzen. Van mijn hoekje, mijn eten, mijn bedje en mijn speeltjes moet iedereen afblijven. Gelukkig heeft ze dat inmiddels begrepen en kan ik weer rustig op mijn plekkie gaan liggen.

 

Sindsdien ligt Tosha voornamelijk naast of op het vrouwtje. Tosha wil het liefst continu worden geknuffeld, en ja, dat is daarvoor dus de goede plek. Ayda is nog een beetje zoekende, die blijft niet echt lang op één plek liggen. Ook bij Romy wisselt het vaak. Overdag ligt ze vaak op de leuning van de bank en ’s avonds gaat ze regelmatig op de tegels liggen. Het laatste vond het baasje nogal zielig. De tegels zijn immers koud en hard. Daar moest dus iets op worden verzonnen. In allerlei reclamespots worden momenteel donuts voor honden aangeprezen. Volgens de reclames zijn wij er echt helemaal dol op. Toen baasje dat zag was hij meteen verkocht. Vrouwtje was er iets minder enthousiast over, ze had zo haar twijfels of Romy in zo’n donut zou gaan liggen. We hebben namelijk meer dan genoeg plekken waar we kunnen gaan liggen, dus Romy hoeft helemaal niet op de tegels te liggen.

 

Loonse en Drunense Duinen

Een week of drie geleden was vrouwtje bij de dierenzaak en wat hadden ze daar? Donuts. In alle maten en van diverse merken. De donuts waren allemaal gestapeld, waardoor je eigenlijk weinig kon zien. Vrouwtje moest die dus eerst uit elkaar halen om goed te kunnen bekijken. Sommigen legde ze naast elkaar om te kunnen vergelijken en van de donuts, die volgens haar in aanmerking zouden kunnen komen, werd een foto gemaakt en die werd doorgestuurd naar de baas, die thuis zat. Binnen de kortste keren was er nog maar weinig loopruimte in de winkel, want alles lag vol met donuts. Maar net als altijd gaat het vrouwtje graag grondig te werk. Zo’n donut koop je immers niet iedere dag, dat moet goed afgewogen worden. Gelukkig hadden de andere klanten daar begrip voor en probeerden zo goed als mogelijk over de donuts heen te stappen. Na diverse keren heen en weer geappt te hebben, werd eindelijk de knoop doorgehakt. De keuze was gevallen op een donkergrijze donut van maar liefst 80 centimeter doorsnee. Die biedt tenminste wat ruimte, dacht het vrouwtje, voor het geval wij daar met zijn allen in willen gaan liggen.

 

Baasje werd er helemaal blij van toen hij de donut zag. Hij legde die meteen in het midden van de woonkamer en probeerde ons daar allemaal voor te enthousiasmeren. Voor de aardigheid ging ik er een keer in zitten, maar dat was het ook. Mijn hoekje op de bank is stukken gezelliger. Ook Romy en Tosha gingen er even in liggen om de baas blij te maken. Alleen Ayda toonde een beetje meer interesse. Baasje keek diep teleurgesteld. Maar hij bleef volhouden dat we eerst aan de donut moeten wennen. Inmiddels zijn we zo’n drie weken verder en de situatie is nagenoeg onveranderd. Romy, Tosha en ik hebben tot grote teleurstelling van de baas nog niet één minuut in de donut doorgebracht. Alleen Ayda is helemaal om. Ze is niet meer weg te slaan uit dat ding. En Romy ligt vaak naast de donut, net als altijd op de tegels, en daar is ze volgens mij helemaal blij mee. En Ayda - ons minihondje - heeft alle ruimte in de donut.