Mijn eerste acht weken

Het is een heel speciale dag vandaag: ik ben namelijk een paar uur geleden geboren. Helaas kan ik helemaal niets, ik ben volledig hulpeloos en blind, maar dat zal hopelijk gauw veranderen. Het enige wat ik wil is lekker slapen en dicht tegen mijn mama aankruipen.

De afgelopen week ben ik flink gegroeid en aangekomen. Ik kan al iets meer dan een paar dagen geleden toen ik pas geboren was, maar veel is het niet. Gelukkig zorgt mijn mama heel goed voor me. Ze heeft het wel druk met haar kroost, want ik ben niet de enige. Ik heb nog twee zusjes en twee broertjes. Het is dus gezellig druk bij ons. Maar nu eerst weer even mijn dutje doen.

Bij ons thuis is het deze week hartstikke druk geweest. Continu komen mensen bij ons over de vloer om mij en mijn broertjes en zusjes te bekijken. Voor mijn twee zusjes zijn al baasjes gevonden, heb ik het vrouwtje van mijn mama horen zeggen. Geen idee wat dat precies inhoudt, maar al die mensen zijn wel leuk. Vandaag kwam ook weer een stel kijken. Die vrouw was meteen helemaal verkocht toen ze mij zag en ik heb me natuurlijk van mijn beste kant laten zien. Na wat gespeeld te hebben ben ik op de schoot van die vrouw gaan liggen slapen. Dat voelde goed. Ook de man maakte een heel aardige indruk, alhoewel ik van hem niet al te veel gezien heb. Dat worden mijn nieuwe baasjes, zei het vrouwtje van mijn mama. Betekent dat iets goeds? Vanaf nu heb ik ook een naam: de baasjes hebben mij Gina genoemd.

 

 

Ik ben nu al vier weken en kan inmiddels een heleboel. Vooral kan ik nu zien, wat toch echt prettig is. Mijn broertjes en zusjes maken het huis onveilig, mijn mama kan het soms niet meer bijbenen. We hebben veel speelgoed waarmee we ons bezig kunnen houden. Als dat verveelt gaan we met elkaar stoeien, ook leuk.

Vandaag waren mijn nieuwe baasjes weer op visite. Ze waren heel erg verbaasd dat ik al zo groot ben. Het duurt nu nog drie weken, hoorde ik hen zeggen. Dat klinkt een beetje verontrustend. Moet ik me ergens zorgen over maken?

Mijn broertjes en zusjes en ik beginnen op echte hondjes te lijken. We zien er alleemaal heel erg knap uit, vind ik.

We mochten voor het eerst allemaal naar buiten. Dat was echt leuk. Het is heel anders dan binnen, zoveel lekkere geuren en allemaal interessante dingen te zien.

Rond het middaguur kwamen mijn nieuwe baasjes weer op visite, wat ik natuurlijk heel leuk vond. Mijn nieuwe baasjes hadden echter niet zoveel tijd voor mij, zij gingen met het vrouwtje van mama om tafel zitten om zaken te bespreken. Ik begreep er niets van. Na ruim een uur werd ik eindelijk opgepakt en tot mijn verbazing ging ik samen met mijn nieuwe baasjes de deur uit. Mijn nieuwe vrouwtje ging in de auto zitten, zette mij op schoot en toen vertrokken we. Help. Waar gaan we naartoe? Waar is mijn mama en waar zijn mijn broertjes en zusjes? Ik vond het helemaal niets en wilde alleen maar vluchten. Het nieuwe vrouwtje had begrip voor mij, aaide me en zei dat het allemaal goed zou komen. De rit duurde heel lang en pas na een uur of drie waren we bij het huis van de baasjes aangekomen.