Batterij van Brakel

Het is schitterend weer. De zon schijnt volop en de temperaturen zijn ineens zomers warm. Op zo’n prachtige dag gaan we vanzelfsprekend niet thuis zitten, maar gaan we iets leuks doen met de baasjes. De baas had onlangs weer een nieuw natuurgebied ontdekt, dat we nog niet kenden. Daar zijn we vanmorgen naartoe gegaan om te kijken of dat iets voor ons is. We zijn er al talloze keren langsgekomen, want dat gebied ligt direct in de buurt van slot Loevestein. Maar ja, als je niet weet dat het daar ligt, dan rij je er gewoon langs.

Het is inderdaad een prachtig gebied, die batterij van Brakel, en helemaal geschikt voor ons. Je hebt een kronkelend pad, waar we heerlijk kunnen rennen en aan de zijkant waren heel veel interessante dingen te ontdekken. Al die eerlijke lentegeuren, we zijn er allebei gek op. Het fijne is dat het daar vrij rustig is. Daar kunnen we dus goed rennen zonder continu mensen voor de voeten te lopen. Je hebt er ook prachtige vergezichten over diverse wielen.

Het vrouwtje zegt dat dat gebied in het verleden is aangelegd om de vestigingen van Loevestein en Woudrichem te beschermen tegen beschieting. Jeetje zeg, ben er wel een beetje van geschrokken. Het vrouwtje heeft me echter gerustgesteld. Tegenwoordig is het veilig, zegt zij. Nou laten we dat hopen.

 

De tong hangt er weer uit

Gisteren hebben de baasjes weer een hoop zomerbloeiers gekocht, dus moest er ’s middags geplant worden. Romy en ik hebben natuurlijk weer geholpen. We hebben onze ballen mee naar buiten genomen en die continu naar het vrouwtje gebracht, zodat zij kon gooien. We hebben ons op die manier goed vermaakt.

In de tuin mogen we naar hartenlust rennen en nagenoeg alles doen waar we zin in hebben. Er is eigenlijk maar één ding dat we niet mogen: op de bakken springen waar de bloemen en planten staan. Ik heb me daar ook altijd netjes aan gehouden. Zelfs als mijn bal heel toevallig in een van de bakken belandt, wacht ik netjes voor de bak tot het vrouwtje komt en die voor mij eruit haalt. Zoals jullie inmiddels weten houdt mijn kleine zus niet zo van het wachten. Vóór je het weet zat ze dan ook in de bak en had de bal ergens tussen de bloemen vandaan gehaald. En net als altijd keek ze natuurlijk als de onschuld zelve!

 

Romy in de bloembak

Maar mijn vrouwtje zegt dat het met mij ook steeds meer de verkeerde kant op gaat. Hoezo? Ik ben de braafste hond van het hele land, zeker weten. Sinds het worst-incident heeft zij daar echter haar twijfels. Wat is er gebeurd? Onlangs zat het vrouwtje in de zitkamer, ik lag op de grond en Romy op de bank. Het vrouwtje stond op om naar de keuken te gaan, om daar iets te drinken te pakken. Toen zij terugkwam vroeg ze aan ons waar haar worstje gebleven was. Dat had ze – zegt zij – op tafel laten liggen. Worstje? Echt niet gezien en Romy ook niet. Wist totaal niet waar dat over ging. Het vrouwtje geloofde er niets van, want ze zag me nog kauwen toen ze terugkwam en allebei keken we heel erg blij. Volgens mij moet het vrouwtje dat gedromd hebben. We zijn allebei zo onschuldig als een engeltje.