Vandaag is mijn
vijfde verjaardag. Daar moeten we wel even bij stilstaan, toch? Tot nu toe was
het op die dag altijd schitterend weer. De zon scheen en het was al aangenaam
warm. Helaas is dat vandaag een beetje anders. Het is koud, het waait
behoorlijk en er valt een hoop regen. Het uitgebreide uitstapje, dat we normaal
gesproken op mijn verjaardag doen, gaat daarom ook vandaag niet door. Het
vrouwtje zegt dat het weer over een paar dagen beter wordt, dan gaan we dat
alsnog doen. Ben wel heel lief geknuffeld door de baasjes en dat vind ik ook
heel erg fijn. En ook van Romy heb ik een lieve knuffel gehad.
Ook gaan we binnenkort
weer op reis, heeft het vrouwtje verklapt. Maar waar we naartoe gaan en wat we
daar doen, dat heeft ze niet verteld. Misschien weer een keer naar het strand?
Dat zou wel leuk zijn. Maar eigenlijk maakt het mij niet uit, het is altijd
leuk om iets samen met de baasjes en mijn zusje te doen. Dus ik wacht geduldig
af en laat me verrassen.
Afgelopen vrijdag
was het Koningsdag en toen hebben we wel een uitstapje gemaakt, namelijk naar
Keukenhof. Want jullie weten het inmiddels: het vrouwtje moet daar echt ieder
jaar naartoe. Ze heeft ons weer talloze keren op de foto gezet. En niet alleen
zij, want ook talloze andere mensen wilden per se met ons op een foto. Best wel
grappig al die mensen. Ze werden er allemaal heel blij van dat ze met ons twee
op de foto mochten. Ook hebben we heel veel verhalen gehoord van mensen die
zelf een sheltie hebben. Helaas hebben we deze keer niet zoveel soortgenoten
gezien. Slechts drie shelties met hun baasjes.
De afgelopen weken
waren we met Romy naar drie wedstrijden van de 1e graad. Nou, wat
moet ik daarvan vertellen? Mijn zusje vindt agility geweldig, dat is duidelijk
te zien. Ze heeft ontzettend veel lol. Tja, wat kan ik nog meer vertellen? Over
de prestaties valt er niet veel te schrijven, inmiddels een hele lijst met
diskwalificaties. Ik heb toen al op mijn tweede wedstrijd mijn eerste u’tje
gelopen, maar met Romy gaat dat duidelijk anders.
Nou, laat ik
eerlijk zijn, zo slecht doet ze het eigenlijk niet. Meestal zitten er echt
geweldige stukken tussen. Het probleem begint echter al vaak bij de start. Romy
heeft weinig zin om te blijven zitten. Zodra het vrouwtje een meter wegloopt,
begint zij al te rennen. Bij sommige parcoursen, waar in het begin een rechte
lijn is, is dat niet erg, maar als er meteen een paar bochten genomen moeten
worden, lukt het het vrouwtje niet meer om dan te handelen en gaat het dus
meteen fout. En Romy doet dan maar gewoon iets. Tunneltje? Prima, even
doorheen. Sprong? Ook goed, neemt ze de eerste de beste, maar meestal is dat
niet de sprong die ze moest nemen.
Thuis kan ze de
paaltjes heel erg goed, maar bij de wedstrijd heeft ze daar toch nog moeite
mee. Hetzelfde geldt voor de wip. In plaats van van tevoren af te remmen, rent
ze daar in volle snelheid op af. Op de wip maakt ze dan een flyer en bij de
palen komt ze na de eerste paal niet meer verder, omdat ze veel te veel vaart
heeft. Daar moet dus de aankomende tijd nog flink op getraind worden. Aan de
andere kant doet ze nu al dingen, waar de meeste andere hondjes van kunnen
dromen. Dat komt wel goed, maar ikzelf denk dat het toch een paar maanden zal
gaan duren vóór we echt resultaten zien. Zo, en nu ga ik
snel verder met het genieten van mijn verjaardag. Word maar een keer 5.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten