Op naar Limburg

Door het virus ziet onze agenda dit jaar heel anders uit dan in andere jaren. Over het algemeen hebben we – vooral tijdens de zomermaanden – veel wedstrijden in onze agenda staan. Voor dit jaar stonden ook de nodige wedstrijden op het programma. Die werden echter allemaal tot ons grote verdriet geschrapt. Een keer iets anders doen is natuurlijk ook leuk. Ergens in het bos wandelen, of lekker naar het strand, maar toch mis ik ons gewone leventje.

 

Tosha 28 weken

Vorig jaar hebben de baasjes op de sheltie wedstrijd met een vrouw gesproken die in Limburg woont. Zij vertelde dat ze in die provincie een eigen organisatie hebben, die ook officiële wedstrijden organiseert. Het vrouwtje heeft een keer de site bekeken, maar verder heeft ze daar niets mee gedaan. Wij lopen immers al bij twee organisaties wedstrijden, voor een derde organisatie hebben wij de tijd niet. Maar ja, dat was dus nog allemaal vóór het Corona tijdperk.

Een paar weken geleden keek vrouwtje weer op de site en zie daar, in september en oktober werden bij de organisatie in Limburg, die Agility Regio Limburg (ARL) heet, vier wedstrijden georganiseerd. We waren allemaal dolenthousiast. Nou ja, allemaal is wellicht wat overdreven, baasje vond het hartstikke leuk voor ons, maar zag de afstanden niet zo zitten. Twee van de wedstrijden zouden in Venlo plaatsvinden en twee in Oirsbeek. Venlo is voor ons al bijna anderhalf uur en Oirsbeek dik anderhalf uur. Gelukkig konden we het baasje overtuigen en half september reisden we vroeg in de ochtend af naar Venlo voor de eerste wedstrijd.

 

De Corona maatregelen zijn na de vakantie weer iets versoepeld. Er mogen nu weer honderd mensen buiten samenkomen. De wedstrijd in Venlo was dus een wedstrijd zoals die vóór Corona werden gehouden. Als je bij de ARL begint, dan mag je in dezelfde graad beginnen waar je ook bij de RvB loopt. Ik mocht dus in de derde graad beginnen en Romy in de tweede. Na lang beraad hebben het vrouwtje en ik echter samen besloten dat ik gewoon in de tweede graad begin, want die parcoursen vind ik veel leuker om te lopen. 

Jeetje, dat was echt genieten. Ik had er onwijs veel zin in. Half september de eerste wedstrijd van het jaar lopen. Nou, zoiets heb ik nog niet meegemaakt. Ik rende zo hard ik kon over het parcours. Twee keer tweede plaats, een keer derde plaats, en een u’tje op het eerste vast parcours en de jumping. Ook mijn kleine zus Romy deed het fantastisch. Op de jumping werd zij eerste en heeft dus meteen weer een winpunt en een u’tje gelopen. Ongelofelijk die zus van mij.  Eerste vast parcours helaas twee foutjes en tweede een diskwalificatie. Maar ja, wat maakt het uit, ze heeft gewoon super gelopen.

 

Bij de ARL is de indeling overigens een beetje anders dan bij de andere organisaties. Zij kennen per graad slechts twee hoogteklassen, die samengevoegd zijn. De small en medium hondjes vormen samen een groep en de intermediate en de large. Voor de smaal/medium groep was er maar één prijs, namelijk voor de eerste plaats en aangezien Romy die op de jumping had gelopen, moesten we wachten tot de prijsuitreiking. Hoe langer de wedstrijd duurde, hoe meer de tijden uitliepen. Om half zeven uur ’s avonds begonnen de baasjes toch honger te krijgen. Toen baasje iets te eten wilde halen, bleek de kantine echter al gesloten te zijn. Nadat alle combinaties hadden gelopen, moesten alle toestellen opgeruimd worden. Daarna was eindelijk de prijsuitreiking. Het was wel de moeite waard om op de prijs te wachten, want dat was een prachtige breedtesprong en dus niet zo’n standaard prijs. Maar ja, wat moet ik zeggen? Om half tien ’s avonds waren we eindelijk thuis. Was toch een beetje veel van het goede.

 

Twee weken later mochten we in Oirsbeek wedstrijd lopen. Gelukkig had de organisatie na de ervaring met Venlo besloten om het tweede vast parcours te schrappen. Er zou slechts één vast parcours en een jumping worden gelopen die voor iedere graad anders is en aan het eind zou iedereen hetzelfde spel lopen. Het vast parcours ging bij mij eigenlijk echt goed. Kort vóór het eind raakte het vrouwtje echter het contact met mij kwijt, waardoor ik een horde miste. Diskwalificatie dus. De jumping ging helemaal geweldig. Eerste plaats!!! Hebben jullie dat goed gelezen? Ik heb een eerste plaats gelopen. Is dat niet fantastisch? Ik ben er mega trots op. Helaas klopte iets niet met de tijden, want ondanks dat ik meer dan vier meter per seconde gelopen had, was ik meer dan vier seconden te langzaam. Dus geen winpunt en geen u’tje. Bij het spel liep ik alsof mijn leven ervan afhangt, bijna vierenhalve meter per seconde. Volgens mij heb ik nog nooit zo hard gelopen. Helaas slechts derde. Romy liep prachtige rondjes, helaas bij het vast parcours en de jumping een diskwalificatie, maar bij het spel eerste. Gelukkig waren we deze keer redelijk op tijd thuis.

 

30 weken

Gisteren zou de volgende wedstrijd zijn, ook weer in Oirsbeek. Op korte termijn werd de wedstrijd echter verplaatst naar een andere locatie: naar het Duitse Űbach-Palenberg. Door de aangescherpte Corona maatregelen werd die wedstrijd en de volgende wedstrijd in Venlo helemaal geschrapt. Eergisteren had Romy nog een wedstrijd van de RvB bij KC Noord-West Veluwe. Wij mochten echter geen van allen mee, vrouwtje moest in haar eentje gaan. Ik was daar niet rouwig om, want het heeft echt de hele dag pijpenstelen geregend. Ik weet dat mijn vrouwtje een bloedhekel heeft aan regen als ze wedstrijd moet lopen en Romy vindt dat ook niets. Dus ik was benieuwd. Nou, ze kwamen thuis met twee prachtige rozetten voor twee keer een tweede plaats en twee u’tjes. Bovendien hadden ze een tegoedbon gekregen voor twee reusachtige zakken brokken. Echt trots op mijn vrouwtje en Romy.