Na de middeleeuwen gingen we gisteren toch weer terug naar de
modernere tijd. We brachten een bezoek aan slot Altenstein in Bad Liebenstein.
Het slot, zoals dat nu is, is in de 19e eeuw gebouwd en dat was het
zomerhuis van de hertogen van Sachsen-Meiningen. Nou zeg, zo’n zomerhuisje
willen wij ook graag. Prachtig slot met een enorm grote tuin met prachtige
bloemen. Dat lijkt me voor de zomer niet verkeerd. Maar dan graag inclusief een
aantal tuinmannen, want als de baasjes de tuin zelf moeten onderhouden, hebben
ze voor ons geen tijd meer.
Het slot kun je niet van binnen bezichtigen, je kan alleen door
het park wandelen en de buitenkant bewonderen. Het laatste deden de baasjes
uitgebreid. We stonden met zijn allen voor het slot, toen mijn zus Romy zich
weer van haar beste kant liet zien. Zonder enige waarschuwing springt zij
ineens in een fonteintje dat daar stond. Volgens mij had Romy niet verwacht dat
daar water in staat en ook niet dat het zo diep is. Ze schrok daar zelf van en
sprong er weer snel vanaf. Kletsnat natuurlijk. Gelukkig had het vrouwtje haar
camera in de hand, zodat ze het hele gebeuren op de gevoelige plaat kon
vastleggen. Jeetje, wat is dat toch soms met haar? Zoiets doe je toch niet?
Gelukkig scheen de zon flink en binnen niet al te lange tijd zag Romy er weer
fatsoenlijk uit.
Tijdens onze wandeling door het park werden de baasjes door
verschillende mensen aangesproken, die erg gecharmeerd van ons waren. Iedereen
vond dat wij buitengewoon netjes opgevoed zijn. Dat klopt natuurlijk ook, we
kunnen ons erg netjes gedragen. We hebben de mensen natuurlijk niet verteld dat
mijn kleine zus een paar minuten eerder nog als een soort natte doek uit een
fontein is gesprongen. Zoiets gebeurt immers niet iedere dag. En Tosha, Ayda en
ik hadden ook niets gedaan.
Vanochtend waren we in het Heinrich Heine Park in Heilbad
Heiligenstadt. Ook dat is een ontzettend groot park, met watervallen,
muziekpaviljoenen, en een Kneipp bad waar je met je voeten doorheen kunt lopen.
Dat schijnt erg gezond te zijn voor de mens. Vrouwtje had dat graag een keer
willen doen, maar ja, we hadden geen handdoeken mee om de voeten weer af te
drogen. Misschien een volgende keer.
Net als in de meeste parken moesten wij ook daar aan de riem
blijven. Er is echter ook een gedeelte dat omheind is en waar we los mochten.
Echt superfijn. Ze hebben daar ook een soort speelterrein gemaakt voor ons
hondjes, met allerlei boomstammen waar je overheen kunt springen. Net als
altijd ging Ayda meteen helemaal los. Zij wil maar één ding: rennen. Romy vindt
dat ook leuk, dus die twee renden van de ene naar de andere kant, sprongen over
de boomstammen, er kwam geen eind aan. Romy wilde tussendoor een beetje
snuffelen, wat Ayda helemaal niet leuk vond, dus bleef ze Romy uitdagen tot die
weer met haar rende. Ik doe het liever een beetje rustiger aan tegenwoordig.
Van al dat geren word je moe en we hadden nog een lange wandeling voor de boeg.
Bovendien vind ik al die geurtjes ook erg interessant.
Tosha zag dat geren ook niet zo zitten, die plakte aan het
vrouwtje. Dat doet ze ook in de tuin van ons vakantiehuis. Iedereen doet
inmiddels zijn eigen ding. Romy en Ayda rennen nog steeds als een stelletje
gekken door de tuin. Ayda heeft inmiddels nog een derde pad gevonden, waar je
omhoog respectievelijk omlaag kunt. Dat ligt in het midden van de twee andere
paden en dat is nog steiler dan de rest. De snelheden, waarmee zij over de
paden kan rennen, zijn adembenemend. Zoiets heb ik echt nog nooit gezien. Ze
wordt daar echt helemaal blij van. En Romy rent natuurlijk als een gek achter
dat kleine ding aan. Ik houd het meer bij beschaafd wandelen en snuffelen, waar
ik ook ontzettend van geniet. Alleen Tosha kan niet echt haar draai vinden. Ze
blijft altijd in de buurt van het vrouwtje. Heel raar, want thuis rennen mijn
drie zussen altijd samen. Waarom ze dat nu niet doet is een raadsel. Misschien
dat ze niets met bergen heeft?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten