Sheltiedag 2015
Vandaag is
het niet alleen Dierendag, maar er vindt ook weer de jaarlijkse sheltiedag
plaats in ’s-Gravenzande. Dierendag is leuk, toch iets minder interessant, want
ik heb 365 dagen per jaar dierendag. De sheltiedag aan het strand is echter
slechts één keer en dat is altijd iets bijzonders, want dan kan ik eindelijk
eens uitgebreid met andere shelties spelen.
Even voor de
duidelijkheid: er zijn nog meer sheltiedagen. Iedere regio heeft een eigen dag.
De regio zuid had eind augustus een leuke dag georganiseerd met halsbanden
maken en een wandeling door een bos. Helaas was dat dit jaar juist één dag vóór
we op vakantie naar Engeland gingen en dat was een beetje teveel van het goede.
Anders had ik misschien twee keer van zo’n dag mogen genieten.
Net als
vorig jaar werd de sheltiedag ook dit jaar weer gehouden in het
strandpaviljoen. Dit jaar stond een keuring op het programma. Er waren aspirant
keurmeesters uitgenodigd die zich willen specialiseren in de sheltie. Ook was
een fotograaf ingehuurd die prachtige foto’s van ons allemaal moest maken. Toen
we eenmaal allemaal op het strand waren, had de fotograaf alle handen vol aan
ons. Shelties zover je oog kon kijken en we renden allemaal kris kras door
mekaar heen.
Na wat
rondgekeken te hebben, heb ik een hele leuke sheltie ontdekt, die mij kennelijk
ook heel erg aardig vond. Die kon net als ik heel hard lopen, dat was dus prima.
En gelukkig had dat hondje geen strik om zijn nek. Jullie herinneren je
misschien nog mijn aanbidder van vorig jaar? Ook een heel knap hondje, maar met
een strikje om zijn nek. Nou zeg, dat is niet zo mijn ding.
Het vrouwtje
had mijn bal meegenomen en samen met mijn nieuw vriendje hebben we achter de
bal aangelopen. Superleuk! We hebben reuze veel lol gehad en binnen de kortste
keren zaten we helemaal onder het zand en waren we kletsnat.
Niet alle
baasjes schijnen dat overigens leuk te vinden voor hun honden. Sommige hondjes
moesten aan de riem lopen, omdat de baasjes bang waren dat de hondjes niet
terug zouden komen. Hè? Anderen wilden niet dat hun hondje nat en vuil werd. Ik
had echt met die hondjes te doen. Terwijl ik met mijn nieuw vriendje vrolijk
aan het ravotten was, stonden zij er met een treurige blik te kijken.
Na een lange
strandwandeling was er nog een barbecue voor de baasjes, die daar heel erg van
genoten hebben. Terwijl de baasjes aan het eten waren, heb ik alvast een beetje
uitgerust. Van zo’n strandwandeling word je toch vrij moe. Na het eten en nog
wat praatjes ging het weer terug naar huis. In de auto heb ik heerlijk op de
achterbank liggen slapen en gedroomd van mijn nieuw vriendje met wie ik zo’n
superfijne dag mocht beleven. Zou hij ook nog stiekem aan mij denken?
Ik ben even over de reis, de avonturen enz ... komen kijken, en het leverde een prachtverhaal met foto's op. Maar het echte fotomodel is Gina met het balletje en met de vriendjes. Heel leuk aangebracht en ik heb met de glimlach gelezen, en dan spreekt men van een hondenleven ;-)
BeantwoordenVerwijderenGroetjes!