Wintercompetitie 1

Vandaag heb ik mijn allereerste wedstrijd in de behendigheid gelopen. Best wel spannend allemaal, want ik had geen idee wat me zo allemaal te wachten stond. Het vrouwtje heeft het wel een beetje uitgelegd, maar ja, zoiets moet je toch zelf meemaken. De wedstrijd werd in een manege gehouden, waar het ontiegelijk druk was. Overal blaffende hondjes en talloze baasjes. Een manege ken ik wel, want daar trainen we één keer per week, maar daar is het altijd rustig. Was dus echt wennen voor mij.

Belmonte arboretum Wageningen

 

We waren vrij snel aan de beurt met ons eerste parcours, dat een vast parcours was. Nadat het vrouwtje uitgebreid verkend had, mochten we starten. Het begon met een sprong en daarna kwam de wip, die ik nog steeds niet zo fijn vind. Ik wilde geen risico nemen en ben de wip helemaal op mijn gemak opgelopen. Dat ging best wel lekker. Daarna waren de palen aan de beurt, die ik overigens inmiddels helemaal onder de knie heb. Maar ja, ook hier wilde ik het zekere voor het onzekere nemen, dus ook hier nam ik ruim de tijd. Helaas was ik aan het eind een beetje de tel kwijt, in plaats van twaalf palen had ik er slechts elf gedaan. Oei, dat was niet goed, dus helemaal opnieuw. Gelukkig kwam daarna een sprong en die ging helemaal perfect. Vervolgens de kattenloop. Normaal ben ik daar helemaal gek op, scheur er zo overheen. Maar deze had heel andere kleur dan ik gewend ben. Dat vertrouwde ik niet helemaal. Dus ook gewoon op mijn gemak gedaan.

Het volgende toestel was de tunnel en toen werd ik wakker. Superleuk man. Wat deden we hier ook alweer? Oh ja, een behendigheidswedstrijd lopen. Dan moet je een beetje snel zijn, toch? Nou en toen heb ik zo hard gelopen als ik kon. Van het vrouwtje begreep ik later dat dat niet meer zo veel geholpen heeft. We hebben er 77,41 seconden over gedaan, dat was ver buiten de toegestane tijd en daarom hebben we een diskwalificatie gehad. Maar ja, voor de rest hebben we het netjes gedaan, slechts één fout.

Wandeling op 1 november 2015

 

Na een uur of twee wachten mochten we ons volgende parcours doen: de jumping. Daar zit geen wip, kattenloop en schutting in. Het parcours begon echter weer moeilijk, namelijk met de palen. Ik wilde er niet weer uitschieten, dus heb ik nu echt goed geteld. Dat lukte prima en daarna konden we racen. Halverwege het parcours was er een heel moeilijke situatie met sprongen gecreëerd, maar dat losten we op alsof we nooit iets anders zouden doen. Prachtig. Toen we klaar waren sprong het vrouwtje een gat in de lucht. We hadden het parcours namelijk helemaal foutloos gelopen en dat deden slechts weinigen ons na. Oké, we hadden er ook weer 40,67 seconden over gedaan, maar dat was binnen de tijd en we eindigden zelfs als nummer 27 van 106 mensen. Dat was dus echt super.

Na urenlang wachten moesten we met ons team nog een estafette lopen. Die hebben we een paar dagen geleden uitgebreid op de hondenschool getraind. Ging helemaal perfect toen. Net als bij de training moesten het vrouwtje en ik als tweede starten. Tja, en ik heb geen idee wat me bezielde, maar ik had daar nu even geen zin meer in. Daarom bleef ik gewoon zitten waar ik zat. Laat de anderen het maar doen, dacht ik. Ik was moe en wilde naar huis. We mochten nog een keer starten, maar ook dat heeft niet geholpen, want ik was er gewoon klaar mee. Gelukkig had het vrouwtje daar begrip voor, want ze zag dat ik het gehad heb. De spullen werden bij elkaar geraapt en we vertrokken.

 

Voor mij was het een vermoeiende dag geweest. Al die nieuwe indrukken, de vele geluiden, vreemde honden, vreemde mensen. Ik was echt op. Lekker in de auto geslapen en toen we thuis aankwamen in mijn hoekje op de bank gaan liggen en weg was ik. Toch vond ik het een heel leuke dag. Het vrouwtje is ook best wel trots op onze prestaties, vooral op de jumping. Kan natuurlijk allemaal nog beter, maar voor onze eerste wedstrijd hebben we het niet slecht gedaan. Zo beste mensen, en nu ga ik weer verder met slapen, want ik ben echt doodmoe.