Eerste u'tje en een beker

Vandaag hadden we onze tweede wedstrijd en wel bij de Pijnhorst in Sint-Oedenrode. Qua reistijd viel dat gelukkig mee, dus hoefden we niet midden in de nacht op te staan. Ik had het vrouwtje van tevoren beloofd dat ik deze keer echt heel hard mijn best zou doen en dat ik netjes over de wip en de kattenloop zou lopen. En stiekem gingen we natuurlijk voor de drie u'tjes.

 

We moesten deze keer met de jumping beginnen. Ik had me voorgenomen om een beetje door te lopen en goed naar mijn vrouwtje te kijken. Zij weet immers in welke volgorde ik de toestellen moet nemen. Dat ging helemaal geweldig. Toen ik over de laatste horde sprong, zag ik dat de keurmeester aan het klappen was. Ik wist niet waarom hij dat deed, maar blijkbaar had hij er heel veel lol in. Onze instructrice, die ook meedeed aan de wedstrijd, had ons gefilmd en het vrouwtje bestudeerde vervolgens uitgebreid het filmpje. Geen fout of weigering te ontdekken. Dat viel dus niet tegen. Helaas had niemand van ons op de tijd gelet, dus was het nog onzeker of dat voldoende was voor een u'tje. Toen de uitslagen bekendgemaakt werden stond het echter vast: we hadden ons eerste u'tje gelopen. Yes!!! Het vrouwtje en ik waren dolblij. Wat een goed begin. En nog drie kansen om nog meer u'tjes te lopen.

 

Mijn eerste beker

Het vaste parcours ging op zich prima, ook dat hebben we foutloos gelopen. Zoals beloofd heb ik deze keer netjes de wip gedaan. Alleen de kattenloop vertrouw ik nog steeds niet zo, dus heb ik die op mijn gemak gedaan en dat heeft tien seconden geduurd. Negen seconden minder en we hadden ook hier een u'tje gelopen. Maar dat maakt niet uit, we hebben het netjes gedaan en we hadden er echt plezier in. Uiteindelijk zijn we zesde geworden van achttien combinaties. Dat is op zich niet slecht, toch?

 

 

De tweede jumping 's middags ging ook lekker. Toen we nog drie toestellen moesten nemen (een tunnel en twee hordes) wist ik bijna zeker dat dat ons volgende u'tje zou worden. Maar wat daarna gebeurde is amper te filmen. Het vrouwtje koos er namelijk voor om rechts van de tunnel te lopen, waardoor ze na de tunnel te dicht op mijn looplijn kwam. Vrouwtje, waarom doe je zoiets? Onze instructeur heeft al honderde keren gezegd dat je niet op mijn looplijn mag komen, want dan raak ik de kluts kwijt. Het vrouwtje had voor de tunnel gewoon moeten wisselen en links van de tunnel moeten lopen. Dan was er niets aan de hand geweest. Maar door die stomme fout van mijn vrouwtje wist ik niet meer zo goed wat er nu van mij verwacht word, dus negeerde ik de horde. Die heb ik pas genomen, nadat het vrouwtje me teruggeroepen heeft. Het vrouwtje was zo kwaad op zichzelf dat ze niet eens naar de uitslagen ging kijken. Ze zat volledig verbouwereerd en vol van zelfmedelijden op haar stoeltje. Het baasje ging wel kijken en die kwam met het verpletterende nieuws terug dat we tweede waren geworden. Hè? Dat zou betekenen dat we een beker krijgen. Toen het vrouwtje dat verrukkelijke nieuws hoorde, ging het weer iets beter met haar, maar je kon goed merken dat die fout haar echt dwars zat.

 

 

Het klopte daadwerkelijk. Aan het eind van de dag mochten we een mooie beker voor de tweede plaats mee naar huis nemen. Hebben we dus toch nog een beloning gehad voor onze prestatie.

Het vaste parcours 's middags hebben we ook weer netjes gelopen, maar ook dat was weer te langzaam. Ook hier werden we zesde.

Al met al was het voor ons een geslaagde dag. Tweede wedstrijd en nu al het eerste u'tje en zelfs een beker. Dat is een super prestatie, de baas is heel erg trots op ons. Maar het hadden er ook twee u'tjes kunnen zijn, als mijn vrouwtje beter had nagedacht. Aan mij heeft het deze keer dus niet gelegen. De volgende keer moet dat echt beter vrouwtje, beloofd?