Nog een verjaardagscadeau

Voor mijn verjaardag op 30 april heb ik allerlei leuke dingen gehad: we waren met de sheltie vereniging naar de hondenspeeltuin en dan heb ik nog een super matras gehad, waar ik heerlijk op kan slapen. Ik was helemaal blij met mijn cadeaus. Het vrouwtje zei echter tegen mij dat dat nog niet alles is. Ik zou namelijk nog iets krijgen, maar dat was nog niet beschikbaar op mijn verjaardag. Bovendien zou dat een cadeau zijn dat ik samen met Romy zou krijgen. Ik snapte er helemaal niets van. Zoals gebruikelijk verklapte het vrouwtje helemaal niets, dus moest ik gewoon rustig afwachten.

 

Windmolen bij Neeltje Jans

Woensdagochtend zei het vrouwtje ineens dat het nu eindelijk tijd is voor het cadeau. Ik liep meteen door de hele kamer om op zoek te gaan, want als ik er als eerste bij ben kan ik het uitpakken en niet Romy, dacht ik bij mezelf. Maar nergens stond een doos of iets dat er niet thuishoort. Wilde mijn vrouwtje me nu voor de gek houden? Vond dat toch niet zo leuk. Al snel bleek dat het cadeau niet in huis is, maar dat wij ergens naartoe moeten. Hè, misschien nog een keer naar een hondenspeelplaats?

Ik zag dat het baasje de tent in de auto deed. Die nemen we alleen mee als we naar een wedstrijd gaan. Was dat mijn cadeau? Nee hoor, kon ik me echt niet voorstellen. In ieder geval stapten we allemaal de auto in en vertrokken wederom met onbekende bestemming. Zo’n anderhalf uur later arriveerden we bij een appartementencomplex in Veere, waar de baasjes op de benendenverdieping een ruim appartement gehuurd hadden. “Hier is jullie cadeau”, zei het vrouwtje, “een vakantie in Zeeland”. Wauw! Wat gaaf! Ik was helemaal perplex. Hoeveel hondjes zullen wel een vakantie voor hun verjaardag krijgen?

 

Strand van Burgh-Haamstede

’s Middags hebben we een wandeling gemaakt naar Veere. Het appartement lag iets buiten het centrum, maar binnen tien minuten stonden we in het centrum. Ik ben er al een keer geweest en sommige dingen kon ik me nog goed herinneren. ’s Avonds was het eindelijk zo ver: we mochten naar het strand van Vrouwenpolder. Ik hoopte zo dat we daar los mogen, maar na de teleurstelling in Friesland had ik daar toch mijn twijfels over. Het vrouwtje stelde me gerust. Hier in Zeeland mogen we gewoon los op het strand. Niet de hele dag, maar wel tussen 19:00 uur ’s avonds en 10:00 uur ’s ochtends. Nou, dat lijkt mij een prima compromis. Overdag is het vaak toch te warm voor ons, wij komen liever ’s avonds als het al een stuk afgekoeld is. Wat moet ik jullie vertellen? Het was echt genieten, Romy en ik hebben uitgebreid kunnen rennen. Heerlijk.

De volgende dag hadden we wedstrijd en wel in Wilhelminadorp, dat ook in Zeeland ligt. Nu snapte ik ook waarom de tent mee moest. Ook dat was een super dag. Alle drie de parcoursen foutloos gelopen. Bij de jumping waren we helaas net iets te langzaam, desalniettemin toch nog een 10^e plaats. Het vast parcours ging helemaal geweldig: u’tje en tevens 4^e plaats. We zijn er echt blij mee. Ook het spel hebben we goed gelopen: 9^e plaats.

Het was donderdag vrij warm, maar het was in principe goed te doen. Het vrouwtje was samen met ons tussen twee tenten in gaan zitten, waar we lekker in de schaduw konden liggen. Bij het clubgebouw hadden ze voor ons hondjes zwembadjes neergezet, waar Romy en ik regelmatig naartoe mochten om de pootjes te koelen. Volgens mij was mijn vrouwtje daar wel een beetje jaloers op, want zij kan ook niet zo goed tegen warm weer. Ze moest wel even wachten, tot we later op de avond naar het strand van Domburg gingen.

Vrijdagochtend hebben we een kort uitstapje naar Zierikzee gemaakt, dat op Schouwen-Duivenland ligt. Veel was er helaas niet te zien en aangezien de temperatuur snel opliep, hebben we snel weer ons appartement in Veere opgezocht. ’s Avonds weer een uitstapje naar het strand, deze keer naar Burgh-Haamstede, dat volgens de reisgids het rustigste strand van heel Zeeland heeft. Toen we ’s ochtends van Zierikzee terugkwamen, waren we er al langsgereden. Nou, toen had je niet gedacht dat het hier rustig zou zijn, niet één parkeerplaats te vinden, maar ’s avonds zijn er inderdaad slechts weinig mensen.

 

Vuurtoren van Burgh-Haamstede

Het is daar in ieder geval heel anders dan bij de stranden in Vrouwenpolder en Domburg. Bij de eerste twee heb je een hoop trappen om naar het strand te komen. In Burgh-Haamstede wandel je op een pad tussen de duinen, met uitzicht op een vuurtoren. Dat vond ik een stuk leuker. Het strand zelf was ook fantastisch. Heel breed en nagenoeg geen mensen. Romy en ik hebben dus weer uitgebreid kunnen rennen. Helaas kan ik Romy niet meer bijhouden, ze kan echt zo hard lopen, dat is niet normaal. Ze heeft ook een heel aparte techniek, ze loopt een beetje als een haas. Eerst zet ze af met haar achterpoten, dan vliegt ze een paar meter door de lucht en vervolgens zet ze weer heel even haar achterpoten op de grond en vliegt verder. Het ziet er echt spectaculair uit.

 

Zonsondergang in Domburg

Helaas ging de tijd veel te snel voorbij. Gisterochtend moesten we alweer onze spullen pakken en gingen we naar huis terug. Heel erg jammer. Romy en ik hebben ontzettend van ons reisje genoten. Al die stranden, heerlijk. Wat een leuke provincie, dat Zeeland, helemaal geschikt voor ons hondjes.