Sheltiedag west 2017

Toen we terugkwamen van vakantie kon je goed merken dat de zomer een heel eind voorbij was. Het baasje moest meteen maandags weer gaan werken, het vrouwtje had gelukkig nog een weekje vakantie. Ze had een hoop dingen gepland, maar helaas konden die door het slechte weer niet doorgaan. Het was continu pijpenstelen aan het regenen. Nou, niet leuk dus.

 

Met Romy op het strand van 's-Gravenzande

Op 24 september hadden we onze laatste competitiewedstrijd van dit jaar en dat was tevens de laatste wedstrijd die buiten gehouden werd. Het zou een zonnige dag worden, had de weervrouw voorspeld. ’s Ochtends kon je daar echter niet veel van merken. Het was vreselijk mistig, was een beetje gokken waar de toestellen stonden. ’s Middags kwam wel het zonnetje tevoorschijn en het was zelfs behoorlijk warm. Het vast parcours ging prima, tot we weer bij de kattenloop kwamen. Ik weet niet wat het de laatste tijd is, maar ik miste weer een deel van de afloop. Dus weer een fout en geen u’tje, wel een 8^e plaats. De jumping ging helemaal perfect, dus hier hadden we wel een u’tje. Helaas hebben we die eigenlijk niet meer nodig, want we moeten nog twee u’tjes op het vast parcours hebben om te promoveren. Maar ja, we waren er toch blij mee, is altijd leuk als we foutloos lopen.

En vandaag was het dan eindelijk weer zover: we gingen naar de sheltiedag van regio west, die weer plaatsvond in het strandpaviljoen van ’s-Gravenzande. Vorig jaar waren we bij KC Delft. Was ook leuk, maar strand is strand en dus toch iets anders.

De ochtend begon met een vuurwerklezing, waar de baasjes heel erg benieuwd naar waren. Een gedragstherapeute vertelde wat baasjes het beste kunnen doen als wij hondjes bang worden van het geknal. Tijdens de lezing dacht ik dat het al oudejaarsavond is. Jeetje, wat kunnen sommige shelties blaffen. Kreeg er onderhand zelf koppijn van. Romy en ik gingen gewoon rustig liggen, maar sommige hondjes maakten echt een opstand. De lezing was dan ook niet zo’n groot succes, begreep ik, want het was amper te volgen wat die mevrouw vertelde.

 

Even uitrusten

Die mevrouw, die de sheltiedag georganiseerd heeft, stelde daarom halverwege voor dat we eerst naar het strand gaan, zodat wij hondjes een beetje kunnen uitrazen. Helemaal top, dat noem ik een goed idee. Romy en ik sprongen meteen op. Yes, strand, daar waren we voor gekomen. Zo’n lezing is voor ons toch een beetje saai. Het zonnetje scheen, er was weinig wind, dus het weer was helemaal perfect voor een stranddag. Het vrouwtje had onze ballen meegenomen. Super!!!

Na ongeveer een uur op het strand gerend te hebben, moesten we terug naar het paviljoen voor deel 2 van de lezing. Deze keer was het iets rustiger, maar je kon nog steeds bijna niets verstaan. Ikzelf denk niet dat die mevrouw nog een keer een lezing houdt op een sheltiedag, ze zag aan het eind toch wat gestrest uit. Vervolgens mochten de baasjes genieten van een heerlijk buffet. Dat schijnt altijd heel leuk te zijn, hoor ik van de baasjes. Je kan zelf kiezen uit allerlei lekkere dingen. Eh vrouwtje, kan je misschien voor ons ook een keer zo’n buffet klaarmaken?

We hadden de baas aangemeld voor een workshop etsen, die na het eten plaatsvond. Het was de bedoeling om in een glas een sheltie en de naam van je hond te etsen. Aangezien wij met zijn tweeën zijn, wilden we natuurlijk allebei een glas. Logisch, toch? Tja, maar mijn vrouwtje heeft voor zoiets geen aanleg, zegt ze, dus moest de baas twee glazen etsen. Die was dus even bezig. Wij gingen weer lekker met het vrouwtje naar het strand om daar verder te genieten van de stranddag.

Na een uur of zo gingen we weer even naar binnen om te kijken hoe ver de baas is met onze glazen. Nou, schoot niet echt op, stond nog niet veel op de glazen, dus konden wij weer naar buiten. Het heeft behoorlijk lang geduurd vóór onze glazen eindelijk klaar waren, maar ik moet toegeven dat de baas echt zijn best gedaan heeft. Zien er heel goed uit. Het was echt een geweldige dag. Heerlijk genoten en heerlijk moe van al dat geren op het strand.