Puppy praat

 

Ayda is inmiddels twee weken bij ons en Romy en ik zijn nu een beetje aan haar gewend. Maar vriendinnen zijn we nog zeker niet. Eigenlijk vind ik haar nog steeds knap irritant. Dat ligt eigenlijk niet aan Ayda, maar meer aan de hoedanigheid als pup. Net als alle pups heeft ze nogal irritante trekken. Ze loopt bijvoorbeeld continu voor mijn pootjes als ik ergens loop. Super vervelend is dat. Iedere keer moet ik weer stoppen. En denk dan maar niet dat puplief opzij gaat voor mij. Ze blijft gewoon staan waar ze op dat moment staat. Is toch hartstikke onbeleefd of niet? Ik ga toch niet opzij voor zo’n pupselding.

Ze is ook mega enthousiast over alles, ook een eigenschap die typisch is voor pups. Als er iets te zien, te ruiken of te doen valt moet zij er koste wat kost bij zijn. Ze duwt ons gewoon opzij. Lukt dat niet dan probeert ze op mijn rug te klimmen of onder mijn lichaam door te lopen. Ze is nog klein genoeg dat dat lukt. Jeetje, dat zijn toch geen manieren. Ze kan toch even op haar beurt wachten. Maar nee, alles moet direct, op welke manier dan ook.

 

Ayda 9 weken

Hetzelfde met het eten. De eerste dagen was Ayda niet zo te spreken over haar eten. Vooral de brokjes, die ze mee had gekregen van het eerste vrouwtje, vond ze ineens helemaal niet lekker meer. Aangezien een pup moet eten heeft vrouwtje het verse vlees gemengd met de brokken en er een soort pap van gemaakt. Nou, dat hadden jullie moeten zien. Zag er echt vies uit, maar gelukkig vond onze pup dat wel lekker. Nu, waar ze ook ander vlees erbij krijgt, is ze ineens de grootste hongerlijder. Ze kan het niet afwachten tot het vrouwtje het eten opdient.

 

Wij zijn allemaal gek op eten, maar Ayda overdrijft mateloos. Ze gedraagt zich echt alsof ze aan het verhongeren is. Ik heb goed gekeken wat zij allemaal krijgt. Is veel meer dan wat wij krijgen. Ik heb meteen een klacht bij het vrouwtje ingediend. Ik wil ook een grotere portie. Dat kan helaas niet, zegt het vrouwtje. Romy, Tosha en ik zijn volwassen en hebben aan onze porties genoeg. Als ze ons meer eten zou geven zouden we dik worden en dat is niet de bedoeling. Ayda is nog een pup en die moet groeien, vandaar dat zij iets meer mag. Nou ja, het vrouwtje zal wel weer gelijk hebben, maar ik ben het daar toch nog steeds niet helemaal mee eens.

 

Romy en ik

De vorige keer heb ik al verteld dat het vrouwtje geen hondenschool gevonden heeft voor Ayda waar ze een puppycursus kan volgen. We willen natuurlijk niet dat onze kleine zus dom blijft en niets leert, dus heeft het vrouwtje besloten dat we nu zelf een puppycursus beginnen. Romy, Tosha en ik mochten gratis lid worden. Iedere dag gaan we een paar oefeningen doen en die gaan steeds beter. Wij moeten met zijn drieën het goede voorbeeld geven. Als het vrouwtje zegt ‘zit’, dan gaan we allemaal netjes zitten. De zitoefening gaat bij Ayda al vrij goed. Ook op de hand komen en komen als ze geroepen wordt is geen enkel probleem. Wij vinden dat allemaal echt leuk, want bij iedere oefening krijgen we immers een snoepje. Wat mij betreft kunnen we iedere dag talloze oefeningen doen.

 

Tosha 14 maanden

Vorige week zaterdag waren we met zijn allen weer bij kasteel Ammerzoyen wandelen en zondag waren we bij landgoed Waardenburg. We hebben slechts een korte wandeling gemaakt en zijn slechts naar het veldje gegaan waar de schapen lopen. Ayda was er niet echt van onder de indruk. Eigenlijk reageert ze op alles heel rustig. Even kijken of het veilig is en daarna gaat ze gewoon door. Wij vonden allemaal plasticzakken en vuilnisbakken op straat heel gevaarlijk toen wij pup waren. Ayda niet hoor, die kijkt en snuffelt even en laat zich niet van de wijs brengen.

 

Zoals jullie weten is mijn vrouwtje hobbyfotografe. We staan volgens mij als duizenden keren op het plaatje, maar vrouwtje vindt het nog steeds leuk. Zodra we ergens naartoe gaan moet de camera mee en moeten er foto’s van ons worden gemaakt. Vrouwtje wil nu natuurlijk ook foto’s van Ayda maken. Puppyfoto’s zijn altijd zulke leuke herinneringen, zegt het vrouwtje. Die tijd gaat zo snel voorbij en vóór je het weet is puppy weer volwassen. Helaas is het niet zo makkelijk om een pup te fotograferen. Die zijn namelijk volledig stuurloos en doen waar ze op dat moment zin in hebben. Maar het vrouwtje is geduldig. Ze ging gewoon met de camera in haar handen op de buik liggen en wachtte op een geschikt moment. Dat leverde een aantal mooie foto’s op. Het merendeel belandde echter meteen na het bekijken in de digitale prullenbak. Foto’s waren onscherp of er was niet eens een pup op te zien. Haha. Denk dat het nog even duurt vóór Ayda het perfecte fotomodel is.