Het vrouwtje en Tosha zijn al een paar maanden met de agility training
bezig. Nou ja, dat is misschien wat overdreven uitgedrukt, want in het begin
hebben ze voornamelijk balans en coördinatie oefeningen gedaan. Maar er kwamen
natuurlijk steeds meer echte agility oefeningen bij. En dat gaat nu al echt
supergoed. Tosha kan nu al een parcours lopen met negen toestellen. Dat is
ongeveer de helft van een debutanten parcours. Wauw, ik vind dat echt super! En
rennen kan ze, dat zouden jullie een keer moeten zien. Razendsnel is ze en heel
erg wendbaar.
Door corona is de training nu anders dan anders. Romy en ik zaten
allebei in een groep met maximaal zes mensen. We hadden iedere week een uur
training. Tosha heeft slechts om de week training in haar eentje en dan meteen
twintig minuten. Statistisch gezien is dat natuurlijk ook tien minuten per
week, want bij zes mensen in een groep komt dat op hetzelfde neer. Maar toch is
dat iets anders. In een groep maken wij immers ook kennis met andere honden en
is er wat afleiding. Ook is de insteek van de training veranderd. Het vrouwtje
moet Tosha een aantal zaken zelf bijbrengen. Het is dus een soort doe-het-zelf
training. Haha.
Geen paniek, het laatste gaat het vrouwtje eigenlijk heel goed af.
Onze achtertuin is inmiddels veranderd in een soort agilitybaan. We hebben een
tunnel, wip, palen, sprongen en sinds kort ook een eigen kattenloop. Aangezien
onze tuin voor al die spullen tegelijk een beetje te klein is, moet regelmatig
wat opgeruimd en verwijderd worden, maar dat maakt niet uit. Vrouwtje zet de kattenloop
iedere keer weer met plezier neer. Tosha leert, net als Romy, de runnings. Dat
houdt dus in dat zij aan het eind van de kattenloop niet hoeft te wachten, maar
dat ze gewoon het raakvlak moet raken en daarna mag doorlopen. Voor een mens
klinkt dat waarschijnlijk niet echt moeilijk, maar geloof me, voor ons hondjes
is dat geen makkelijke taak. Waarom helemaal naar beneden lopen als je er ook
eerder vanaf kunt springen? Dan kun je immers weer snel achter het vrouwtje
aan. Dat is echter niet de bedoeling. Romy heeft er ruim twee jaar over gedaan
vóór zij dat systeem helemaal onder de knie had. En Tosha? Die heeft er weinig
moeite mee. In nagenoeg alle gevallen raakt zij het vlak. Jeetje, hoe doet zij
dat? Ze mag nu natuurlijk nog niet de hele kattenloop doen, want dat is te
veel. Eerst heeft ze het vanaf de schuine plank geleerd en inmiddels staat ze
al boven op de rechte plank en nog steeds gaat het geweldig. Knappe zus heb ik
toch. Echt trots op. Ook de palen brengt het vrouwtje haar zelf bij. Die staan
ook al vrij dicht. Maakt Tosha niet uit, zij rent er gewoon doorheen. Dus de
trainer wordt eigenlijk niet gemist. Gaat ook zonder.
Het weer was de afgelopen weken niet echt lenteachtig. De hemel was
vaak grijs, het was frisjes en regelmatig hadden we regen. Maar dat maakt ons
natuurlijk niets uit. Het weer was goed genoeg om weer op kastelentour te gaan.
Half mei waren we bij kasteel Heeswijk, dat eigenlijk vrij dicht bij ons in de
buurt ligt. Eigenlijk raar, want volgens mij zijn we daar tot nu toe slechts
één keer geweest. Geen idee waarom dat zo is. Sinds ons laatste bezoek is er
het nodige veranderd. Ze hebben nu de parkeerplaats helemaal naar de andere
kant verplaatst, dus dat was even zoeken. We hadden daar weinig mensen
verwacht. Het weer was immers niet echt denderend en het kasteel zelf was nog
steeds gesloten. Al gauw merkten we dat we dat volledig verkeerd hadden
ingeschat. De parkeerplaats was nagenoeg vol.
Echt uitgebreide wandelmogelijkheden heb je daar niet. Je kunt een
wandeling om het kasteel heen maken, maar dat is het dan ook. Waarschijnlijk is
dat de reden dat we er niet vaak komen. Nu was dat natuurlijk perfect voor
Ayda. Als je op gewoon wandeltempo wandelt ben je er volgens mij zo klaar, maar
met een pup duurde dat wel even. Nagenoeg iedereen wilde kennis maken met onze
nieuwe zus en Ayda met hen. Ze is dol op mensen en krijgt geen genoeg van al
die knuffels. Uiteindelijk duurde het dus best wel lang voor we klaar waren.
Gelukkig was het terras open, maar ja, dat was allemaal anders dan
anders. Tegenwoordig zijn nog slechts weinig dingen echt normaal, heb ik het
idee. De baasjes moesten een uitgebreid formulier invullen en daarna moesten we
in een wachtrij gaan staan. We hadden geluk. Slechts één ander stel voor ons,
dus we mochten vrij snel plaatsnemen aan een tafeltje. De baasjes bestelden
iets te drinken en te eten en wij gingen een beetje onder de tafel slapen. Van
onze tafel uit hadden we zicht op de ingang. Eerst kwamen mensen mondjesmaat
die ook op het terras wilden zitten, maar daar bleef het niet bij. Op een
gegeven moment stond een lange rij voor de ingang van het terras. Die moesten
dus echt geduld hebben. Tussendoor begon het zelfs een beetje te regenen.
Gelukkig hadden wij daar geen last van, want wij zaten onder zo’n reusachtige
parasol. De mensen in de wachtrij werden wel nat.
Het weekend daarop waren we bij kasteel Dorwerth. Daar was ik al vaker
met de baasjes. We hebben daar al vele leuke lange wandelingen gemaakt. Het
kasteel ligt op het landgoed Duno. Van daaruit kun je de Zilverberg beklimmen
en van bovenaf heb je uitzicht over de Nederrijn. Echt prachtig! Duurt wel even
voor je daar bent. Wij bleven nu iets dichter bij het kasteel en hebben op die
kleine paden gewandeld. Maar jeetje, ook hier was het stervensdruk. We moesten
regelmatig opzij om andere mensen te laten passeren.
In een weiland langs het pad stonden een paar koeien die heel vriendelijk
keken. Vrouwtje was er blij mee, want Ayda heeft eigenlijk nog geen contact met
koeien gehad, dus nu was er eindelijk een mogelijkheid. Tja, wat moet ik nu schrijven? Al snel bleek
dat Ayda geen liefhebster is van koeien. Sterker nog, eigenlijk heeft ze
helemaal niets met andere dieren. Ik vind dat echt zo vreemd. Romy, Tosha en ik
zijn allemaal nieuwsgierig naar andere dieren. Wat is er mis met Ayda? Tosha
was wel reuze enthousiast en al snel had ze met een lieve bruine koe
vriendschap gesloten. Ook dat was een hele leuke dag. Ondanks al die mensen
hebben we toch weer een superleuke dag gehad met de baasjes.
Kasteel Doorwerth |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten