De vakantie

Maandags wilden de baasjes een rustige dag houden, wat na drie dagen wedstrijd zeker niet verkeerd was. Wij vonden dat prima. ‘s Ochtends stond meteen een lange strandwandeling op het programma. We waren wederom de enigen op het strand. Wat heerlijk zeg. Helaas voelde het baasje zich niet zo denderend. Hij had de hele avond al koude rillingen en ‘s nachts had hij het erg warm. Nu was hij continu aan het hoesten. Na de wandeling ging hij daarom eerst nog wat liggen. 

 

‘s Middags waren we boodschappen doen. Daarna wilden we langs de dierenzaak, die door onze bookingssite was aanbevolen. Die heette Pet House Denmark. Door de naam verwachtten we eigenlijk een hele grote zaak, maar dat viel ontzettend tegen. De winkel was helemaal verstopt op een bedrijventerrein in Odder en die was dusdanig onzichtbaar dat we die amper konden vinden. Ook van binnen was het een echte tegenvaller. Het assortiment was erg beperkt. De winkeleigenaresse - een oudere dame die de zestig al ruim gepasseerd was - keek ons nogal achterdochtig aan. Vanaf het moment dat we binnen zijn gekomen tot aan het moment dat we de winkel weer verlieten, liet ze ons geen seconde uit haar ogen en volgde ons permanent. Nou zeg, zoiets aparts hebben we ook nog niet meegemaakt. Wat dacht die vrouw van ons? Dat we iets wilden stelen? Of dat we de winkel wilden beroven? Mijn baasjes als een soort Bonnie & Clyde. Nou zeg, dat is toch echt niet te filmen. We voelden ons in ieder geval verre van welkom en hebben snel afscheid genomen.

 

Slot Engelsholm

De volgende dag voelde het baasje zich gelukkig iets beter. Het weer was ook redelijk, dus tijd voor een uitstapje. Vrouwtje had twee kastelen gevonden, die volgens haar de moeite waard waren. Het eerste kasteel was slot Engelsholm bij Bredsten. Dat was qua kilometers niet echt ver weg, maar je verplaatst je hier niet echt snel. Geen snelweg in de buurt. We moesten door talloze kleine dorpen, waar je niet hard mag rijden. De dorpen zelf waren ook niet echt mooi. Veel oude en deels bouwvallige huizen en lelijke boerderijen. Vrouwtje vertelde dat de Denen een vrij hoge levensstandaard hebben. Heeft ze in ieder geval ergens gelezen. Nou, ik heb er niet zoveel verstand van, maar ik vraag me dan toch af waarom al die huizen ze slecht onderhouden zijn. Deed me erg denken aan Polen, waar ik jaren geleden met de baasjes was. Maar ja, daar hebben de mensen niet al te veel geld.

 

Slot Engelsholm was wel mooi om te zien. Je mocht er helaas niet naar binnen, want dat is nu een universiteit. Ook de wandelmogelijkheden vielen helaas wat tegen, dus zijn we na een korte wandeling naar het volgende kasteel vertrokken: slot Palsgaard in Juelsminde. Dat kasteel was iets minder mooi, maar lag wel in een prachtig groot park, waar we uitgebreid konden wandelen. Wat ons opviel was dat er nergens een mogelijkheid was om een keer ergens te gaan zitten en iets te eten en te drinken. Dus na de wandeling weer terug naar ons huisje. Het weer was ook niet echt denderend. Koud, aan het miezeren en grijze hemel.

 

Slot Palsgaard

Ook voor woensdag stond er een uitstapje gepland. ‘s Ochtends voelde het vrouwtje zich echter dusdanig slecht dat ze niet eens kon opstaan. Dezelfde verschijnselen die ook de baas had, die zich ook niet goed voelde. We lieten vrouwtje dus in bed liggen en gingen met de baas een strandwandeling maken. Zo langzamerhand begon ik me toch zorgen te maken. Baasje niet lekker, vrouwtje ziek, hoe moeten we naar huis komen? Vind het wel gezellig hier, maar thuis is toch thuis. Bovendien is vrouwtje ook nog onze chauffeur. Gelukkig was het vrouwtje om een uur of twee weer iets opgeknapt. Ze voelde zich weliswaar nog steeds beroerd, maar wilde nog een strandwandeling met ons maken. Nou, dat laten we ons geen twee keer zeggen, helemaal geweldig. Donderdags ging het met de baasjes gelukkig weer iets beter, maar ze waren nog steeds niet voldoende opgeknapt voor een uitstapje.

 

Vrijdag - onze laatste vakantiedag in Denemarken - gingen we eindelijk weer een keer ergens heen. De baasjes waren gelukkig weer wat opgeknapt. Vrouwtje had een openluchtmuseum gevonden in Aarhus: Den gamle by, wat de oude stad betekent. Het openluchtmuseum ligt midden in het centrum van Aarhus, wat nogal onhandig is. Geen parkeerplaats, je moet gewoon op straat parkeren. Toen we bij het museum arriveerden was het er redelijk druk, dus we moesten nog een eind lopen. Het hele gebied hier is nogal heuvelachtig. Om naar de ingang van het museum te komen moesten we een hele tijd bergafwaarts lopen. Ineens zien we het baasje struikelen. Hij begon met zijn armen te zwaaien om het evenwicht te kunnen houden, maar dat lukte niet meer. En hup, daar lag hij. Nou, we hebben ons echt allemaal een ongeluk geschrokken. Knie kapot en de voet verzwikt. Gelukkig kwam het baasje weer snel overeind, maar hij had wel pijn. 

 

Het museum zelf was echt leuk om te zien. Het is onderverdeeld in drie periodes: 1864, 1927 en 1974. In het oudste gedeelte stonden echt prachtig gekleurde boerderijen. Heel anders dan bij ons. In het gedeelte van de jaren ‘20 waren er ook verschillende winkels en auto’s uit die periode. Ik had het idee dat vrouwtje de auto’s helemaal zag zitten. Die hadden nog stijl, zei ze. Tegenwoordig lijken alle auto’s min of meer op elkaar. Het gedeelte van de jaren ‘70 was vooral nogal kleurrijk. Blijkbaar hielden ze in die tijd van felle kleuren. Kamers met spullen in fel oranje, groen en andere opvallende kleuren. En behang aan de muren met hele grote patronen. Snap echt niet dat mensen zo konden wonen. Je hebt onderhand een zonnebril nodig. Ben toch blij dat wij in een minder kleurrijk tijdperk leven. 

 

Den Gamle By

Gisteren moesten we vroeg op, want het was voor ons tijd om naar huis te gaan. De baasjes moesten nog het hele huis schoonmaken, dus dat duurde wel even. Ook moesten alle spullen worden gepakt en in de auto worden geladen. Toen we bijna klaar waren liep Romy naar de houtkachel en begon te blaffen. Er kwam ook geen eind aan dat geblaf, dus ging het baasje uit op onderzoek. Achter het deurtje van de kachel zat een vogeltje opgesloten. Baasje zette de deuren van het terras wagenwijd open, opende het deurtje van de houtkachel en manoeuvreerde het vogeltje naar buiten. Romy helemaal blij! Zij heeft daar echt een goed gevoel voor. Zodra een ander dier in gevaar verkeert komt zij meteen in actie. Met een goed gevoel zijn we vertrokken. 

 

Over hoe de vakantie in Denemarken is bevallen verschillen de meningen. Wij vonden het een echte toplocatie. Het strand op een paar meter afstand, urenlang kunnen rennen zonder iemand tegen te komen, dat vonden wij echt helemaal geweldig. Kan niet beter. Wij waren het dan ook met zijn vieren eens dat de vakantie een dikke tien verdient. De baasjes waren het daar niet helemaal mee eens. Het huis was leuk, maar het was slecht geïsoleerd en ijskoud binnen. Het landschap was op zich leuk met al die heuvels, maar er was amper iets te doen. Geen prachtige kastelen, kerken of dorpen die je kunt bezichtigen. De baasjes vonden het eerder een nogal saaie streek. De permanent grijze hemel, het regenachtige en koude weer zorgden ook niet voor de nodige vakantiestemming. Gelukkig waren de baasjes het met ons eens dat het strand echt super was. Maar ja, de baasjes willen ook af en toe iets bezichtigen en dat heb je hier bijna niet. 

 

De terugreis was een beetje anders dan anders. We gingen namelijk niet direct naar huis, maar in plaats daarvan eindigde onze reis in Haarle, dat in de buurt van Hellendoorn ligt. Daar hadden de baasjes voor een nacht een kamer voor ons gehuurd in de Geertruidahoeve. Jaren geleden zijn we daar al een keer geweest. Hele fijne B&B midden op het platteland. Vandaag hadden we namelijk de laatste competitiewedstrijd van Dogsports. Kwam goed uit, hoefden we niet zo ver te rijden. Het werd wel een lange dag. We waren pas om een uur of zeven ‘s avonds thuis. Ben toch blij dat ik weer in mijn eigen bedje kan slapen. Alleen het strand zal ik echt missen!