Onze eerste B1 wedstrijd

Na een maand geen wedstrijden te hebben gelopen, was het vandaag eindelijk zover: we mochten onze eerste wedstrijd in de B1 lopen. Was best wel spannend, want nu is het toch allemaal een stuk moeilijker dan in de A klasse. Het was bovendien een wedstrijd waarvoor heel veel mensen hadden ingeschreven. Voor de B1 medium - waarin ik loop - hadden zich 71 combinaties aangemeld en voor de large 231. Gelukkig waren we er deze keer vroeg bij, waardoor we met onze tent letterlijk op de eerste rang stonden voor de ring waar wij moesten lopen.

Het eerste rondje was een jumping. Vóór we mochten beginnen, moest het vrouwtje eerst het parcours verkennen, samen met 70 andere mensen. En dat was geen pretje, vertelde het vrouwtje later. Je liep gewoon als een stelletje mieren achter elkaar aan en op sommige punten stond je zelfs in de file. Was dus verre van ideaal.

Na lang wachten mochten we eindelijk beginnen. De eerste toestellen waren makkelijk: horde, band en paaltjes, pas daarna werd het parcours een stuk moeilijker. Maar dat was geen enkel probleem. Het vrouwtje stuurde me als de beste erdoorheen. Was echt diep onder de indruk. Knap gedaan van mijn vrouwtje. Toen we klaar waren, was het vrouwtje superblij dat we foutloos hadden gelopen. Helaas had de baas echter slecht nieuws voor ons: we hadden een diskwalificatie. Ik was namelijk niet bij het eerste, maar bij het tweede paaltje begonnen. Oei, is me niet opgevallen, ik dacht dat ik het allemaal goed had gedaan. Waarom doe ik nou zoiets stoms?

Daarna mochten we een vast parcours lopen. Was ook weer een parcours met veel sturen en veel valkuilen, maar mijn vrouwtje deed het allemaal perfect. Ik wist precies waar ik heen moest en alle moeilijke dingen deden we alsof we nog nooit iets anders hadden gedaan. De laatste vier toestellen bestonden uit een tunnel, sprong, wip en een sprong. Dat was verder niet moeilijk, want die stonden allemaal in een rechte lijn. Echt een makkie dus. Het vrouwtje stuurde me de tunnel in en liep verder, zoals ze dat altijd doet. We moeten immers een beetje opschieten. En dat was ik van plan ook. Tunnel even in en meteen weer uit en wel aan dezelfde kant waar ik er in gegaan was en meteen achter mijn vrouwtje aan. Mevrouw de keurmeester zag dat en kruiste meteen haar armen. Weer een diskwalificatie. Zo'n keurmeester kan soms toch echt de pret bederven.

Als laatste kwam het spel. Ondertussen waren diverse wedstrijdlopers al naar huis gegaan, dus waren er nog slechts 59 combinaties over. Ik had mijn vrouwtje beloofd dat ik het nu helemaal goed zou doen. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, want het parcours was vrij moeilijk. In het midden stonden de palen en daarna moest ik een scherpe bocht maken naar rechts naar de schutting. Dat klinkt nog niet al te moeilijk, het probleem was echter dat naast de schutting een tunnel lag en eigenlijk was het veel logischer om daar doorheen te gaan dan de schutting op te lopen. Na het verkennen zei mijn vrouwtje meerdere keren: “Denk eraan, na de palen moet je de schutting op”. Pfff, onthouden dus. Soms gaat mij dat heel goed af, het onthouden, zo ook deze keer. Palen, schutting, klaar. Het experiment was prima geslaagd en uiteindelijk werden we 10^e  van de 59. Netjes, toch?

Het is niet allemaal zo gegaan zoals we gehoopt hadden, maar desalniettemin zijn we heel erg trots op onze prestatie. Alle moeilijke dingen gingen perfect. En ik heb er onwijs van genoten, want zo’n B1 parcours is eigenlijk veel leuker. Moet ik een beetje nadenken en dat vind ik wel heel erg leuk. Verheug me nu al op de volgende wedstrijd.