Vorige week vrijdag hebben we een bijzonder
uitstapje gemaakt: we hebben met ons hele gezin een bezoek gebracht aan het
kantoor van de baas. Dat was voor ons allemaal – met uitzondering van de baas
natuurlijk – een primeur, dus we waren reuze benieuwd. Baasje vertelt kennelijk
heel veel over ons op het werk. Hij laat ook regelmatig filmpjes van Romy en
mij zien van de wedstrijden. De collega’s van de baas wilden nu graag een keer
persoonlijk met ons kennis maken. En Tosha kon weer een beetje socialiseren.
 |
| Tosha 12 weken |
Toen ik al die vriendelijke, nieuwsgierige
mensen zag, werd ik meteen helemaal blij. Wat leuk dat ze me allemaal willen
leren kennen, dacht ik. Ik liep rechtstreeks op de mensen af en wilde meteen
iedereen knuffelen. Een vrouwelijke collega van de baas bleek nogal bang van
ons te zijn, maar ik vond dat vrouwtje zo leuk, wilde dicht bij haar in de
beurt zijn. Snap ik niet, hoe kan iemand dan nou bang zijn van ons? We zijn de
vriendelijkheid zelve. Iedereen wilde ook graag met Tosha knuffelen, maar die
was daar niet gecharmeerd van. Ook Romy hield zich liever op de achtergrond.
Tja, mijn zussen, ze hebben allebei gewoonweg niets met andere mensen.
Na het bezoek aan het kantoor hebben we nog
een kleine wandeling gemaakt bij het Kloosterwiel in Zaltbommel. Wat een mooi
natuurgebied. Het is niet gigantisch groot, maar groot genoeg voor een
gezellige wandeling. Onderweg kwamen we een aardige dame tegen met een kleinere
hond, die een praatje met de baasjes maakte. Tosha is duidelijk een
hondenvriendje, ze kon meteen met het andere hondje opschieten.
Zondag zijn we naar de Zuiderplas in Den
Bosch. Toen ik klein was kwamen we daar vaker. Het is een heel mooi gebied,
waar je uitgebreide wandelingen kunt maken. Nu ging dat natuurlijk niet, want
Tosha mag nog niet veel lopen. Het nadeel van dat gebied is dat het daar
meestal druk is. Het wordt gebruikt door allerlei recreanten die daar gaan
wandelen, fietsen, joggen, skeeleren, of op de motor rijden. Je moet dus altijd
goed uitkijken. Gelukkig kan je aan de zijkanten de natuur in, waar het een
stuk rustiger is. Wat heel bijzonder was, was dat continu de politie rondreed
om mensen in de gaten te houden of ze voldoende afstand tot elkaar hielden.
 |
| Dat is kennelijk heel interessant |
Het lijkt erop dat de hele wereld op zijn kop
staat. Onze trainingen zijn tot op één na allemaal hervat. Gelukkig! Maar niets
is meer zoals voorheen. Alles is compleet georganiseerd. Looproutes, aanpassing
van de trainingstijden zodat mensen tijd hebben om te vertrekken en te komen,
slechts in kleine groepjes trainen, enzovoort, enzovoort. Ik verheug me altijd
op mijn trainingen. Niet alleen omdat ik dan agility kan doen, maar ook omdat
ik al mijn vrienden en vriendinnetjes zie. De meeste van mijn vrienden heb ik
nu al weken niet meer gezien. Ik hoop dat dat snel weer verandert.
Gisteren was een spannende dag voor de
baasjes, want ze hadden besloten dat Tosha voor het eerst los mocht. Nou ja,
niet zomaar, de baasjes zijn altijd huiverig dat een pup niet terug zou komen,
daarom gaan we altijd naar een uitrenveld in Den Bosch dat volledig omheind is.
Tosha vond het geweldig dat ze eindelijk met Romy en mij kon rennen. En rennen
kan ze. Jeetje, had er moeite om haar bij te benen. Ook bleek snel dat de
baasjes zich totaal onnodig zorgen hebben gemaakt. Tosha luistert gewoon heel
goed naar haar naam en komt meteen zodra ze geroepen wordt. Thuis doet ze dat
overigens ook. Waar vrouwtje is, is Tosha. We hoeven dus altijd maar eentje te
zoeken, hebben we ze meteen allebei gevonden.
De tafelmanieren van mijn nieuwe zus zijn de
afgelopen dagen gelukkig verbeterd. Ze laat de bakken nu netjes staan. In het
begin wilde ze zich gelijk op haar eten storten, dan at ze binnen nog geen twee
seconden alles op en dat was het. Romy en ik nemen altijd uitgebreid de tijd
voor het eten. Als het op is, gaan we de bak helemaal schoon likken, want we
moeten goed controleren of we niets vergeten zijn. Tosha begint dat nu ook te
krijgen. Ze wacht netjes tot het vrouwtje het eten neergezet heeft, ze eet
minder snel en ze neemt de tijd voor de bak. Misschien komt het toch nog goed.
Aan de andere kant blijft het een kleine
deugniet. Gisteravond heeft het vrouwtje met ons met de ballen gespeeld. Iedereen
had een eigen bal, ook Tosha. En wat doet zij? Ze gaat of met de bal van mij of
met de bal van Romy ervandoor. Ik heb geprobeerd om de bal van haar af te
pakken, maar dat is moeilijker dan gedacht. Ze geeft zich niet zomaar gewonnen
en dan rent ze vrolijk met de bal in haar bek rond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten