Hemelvaart (vorige week donderdag) was het
weer zo ver: de baasjes gingen naar de kweker om bloemetjes te kopen voor de
achtertuin. Romy en ik mochten niet mee, Tosha wel. Wij moeten meestal thuis
blijven, want de baasjes hebben slechts een kleine auto, daar is geen ruimte
voor twee sheltiedames en een hoop plantjes. Met Tosha valt dat nog allemaal
mee, die is nog klein. Over het algemeen gaan de baasjes veel eerder bloemetjes
kopen, maar dit jaar was het ’s nachts nog lang vrij koud, daarom hebben ze
gewacht. Andere mensen dachten daar kennelijk anders over, want de kweker had
niet meer al te veel keuze. In plaats van mooie paarse petunia’s, hebben we nu
roodgele en bruingele. Nou, is toch ook leuk, een keer iets anders.
Net als ieder jaar moesten de bloemetjes
worden geplant. We gaan dat altijd gezellig met ons hele gezin doen. Voor Romy
en mij is dat natuurlijk niets nieuws meer, we maken dat ieder jaar mee. Wij
brengen regelmatig onze ballen naar de baasjes en zolang zij gooien vinden wij
het prima. Tosha dacht daar anders over. Zij was vast besloten om de baasjes te
helpen. Eerst probeerde ze de bloemetjes op te eten. Daarna wilde ze voor het
vrouwtje gaten graven in de bloembakken. Lief, toch? Maar mocht ook niet. En toen
het vrouwtje klaar was met planten sprong ze ineens op de bak en wilde de
bloemetjes weer uitgraven. Ja, ja, onze modelpup. Haha!
Afgelopen zaterdag was alweer de tweede les
van de puppycursus. Deze keer kwam er minder theorie aan bod en werd er meer getraind.
Ook waren de oefeningen al een stuk ingewikkelder. De hondjes moesten allemaal
laten zien dat ze op commando kunnen zitten. Voor Tosha geen probleem, heeft
het vrouwtje haar al bijgebracht. Ook moest netjes lopen aan de riem worden
getraind. Dat moet langzaam worden opgebouwd, zei de trainster. De baasjes
moesten achteruit lopen. Bleef de riem losjes, dan mocht het baasje een snoepje
geven. Dat werkte met Tosha niet zo goed, want ze begon continu te springen. De
trainster stelde daarom voor dat Tosha gewoon naast het vrouwtje loopt. En ja
hoor, dat ging super, want vrouwtje laat ons anders ook niet achteruitlopend
uit, maar loopt gewoon naast ons.
 |
| 14 weken |
Zondag waren we op het eiland van Nederhemert
wandelen. Bij de parkeerplaats heb je een grote kinderspeeltuin en een
lunchroom met een groot terras. Met mooi weer is het daar altijd vrij druk. Nu
was alles gesloten en was er geen mens te zien. Voor ons maakte dat weinig
verschil, we gaan immers niet in de speeltuin spelen, maar was wel raar om te
zien. Toen we er onlangs waren, zijn we naar het terrein gegaan waar normaal
gesproken de camping is. Nu zijn we naar het bos gegaan, waar je prima kan
wandelen. Vrouwtje had haar camera meegenomen in de hoop nog ergens een fraaie
familiefoto van ons te kunnen maken. Romy en ik zijn niet de spelbreker, we
zijn inmiddels perfecte fotomodellen. Maar Tosha? Ze blijft nog niet zitten en
schiet alle kanten op. Denk dat we nog even moeten wachten op de perfecte
familiefoto, tot Tosha het blijf-commando goed onder de knie heeft.
 |
| Wij weten hoe het moet |
Tosha mocht ook weer los. Net als de vorige
keer zijn we daarvoor naar het uitrenveld in Den Bosch gegaan. Ook deze keer
ging het echt prima. Sinds de vorige keer is er echter veel veranderd. De
eerste keer was ze vrij rustig, maar nu heeft ze heel veel met Romy gespeeld. Die
twee renden als twee gekken achter elkaar aan en hadden de grootste lol.
Vrijdag was het eindelijk zo ver: Romy en het vrouwtje
mochten weer bij trainer Jan komen trainen na bijna drie maanden Corona-stop.
Het is daar altijd hartstikke gezellig. De groep is heel leuk en na de training
gaan we samen met de groep wandelen. Ik mag ook altijd mee. Verheug me er
iedere keer op. Nu is de trainingsopzet echter compleet veranderd. Iedereen
krijgt twintig minuten privétraining. De training is ook niet meer wekelijks,
maar slechts om de veertien dagen. Net als altijd was de training super, maar
ja, in een groepje is het toch gezelliger. Na de training hebben we met het
vrouwtje gewoon onze gebruikelijke wandeling gemaakt. Het was ontzettend
rustig. We zijn gewend aan ons gezellige groepje met meerdere baasjes en andere
honden. Ik hoop dat dat gauw weer terugkomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten