Texel

 

In één van de vakantieprogramma’s, waar de baasjes vaker naar kijken, hadden ze iets gezien over het waddenbelevingspunt in Den Oever. Volgens de makers van het tv-programma is dat ‘the place to be’ als je een keer in Noord-Holland bent, want daar schijn je een fenomenaal uitzicht te hebben over het waddengebied. Tijdens onze vakantie vorig haar hebben we al heel veel van de waddenzee gezien en heel eerlijk gezegd kan ik me geen fenomenale uitzichten herinneren. Eigenlijk vond ik het gebied een beetje saai. Maar goed, dat is hoe ik daarover denk. Het enig leuke wat ik me van dat gebied kan herinneren is dat wij daar bijna overal los mochten.

 

Gisterochtend vertrokken we dus naar Den Oever. We moesten op een parkeerplaats bij de haven parkeren en vervolgens moesten we nog een eind wandelen om naar het waddenbelevingspunt te komen. We waren nog niet zolang onderweg toen het water ineens met bakken uit de hemel viel. Ook begon het stevig te waaien. Binnen een paar minuten waren we allemaal kletsnat. De wandeling was verre van interessant. In het begin liepen we gewoon langs de haven, waarvan we echter slechts weinig zagen, want door de regen was het zicht enigszins vertroebeld. Daarna moesten we de weg vervolgen over een pad waar ook niets te zien viel. Jeetje, dacht ik zo, wat doen we hier in hemelsnaam? Ook bij het waddenbelevingspunt viel weinig te beleven. Er was een uitkijktoren met uitzicht over het waddengebied, wat echter met deze weersomstandigheden verre van fenomenaal was. Op tv had dat er echt anders uitgezien. We mochten ook nergens los. Nou zeg, wat een leuk uitstapje. Gaap!!!

 

Vuurtoren van Texel

We besloten om Den Oever snel te verlaten en naar een zonniger gebied te gaan. Volgens de weerapp van de baasjes scheen aan de kust de zon, dus op naar Julianadorp. En inderdaad, daar was het weer prachtig. Eindelijk iets leuks voor ons, dacht ik. Al snel vertelde het vrouwtje echter dat we overdag op het strand hier niet los mogen. Dat was wat minder, maar een wandeling aan de riem is ook prima. Er waren veel hondjes met hun baasjes op het strand, zelfs twee shelties.  Dus toch nog een fijne middag gehad.

 

Komen jullie er ook nog aan?

’s Avonds waren we foto’s maken in Hoorn, wat niet echt een succes was. Vrouwtje wilde graag de hoofdtoren op de foto zetten, maar dat moest vanaf een bepaalde kant. Welke kant dat was wist ze precies, de vraag was alleen hoe we daar konden komen. Laat ik het kort houden. Het werd een lange wandeling, met talloze keren door een of ander park. Telkens kwamen we echter uit bij de verkeerde kant van de toren. Uiteindelijk werd daar een foto van gemaakt, maar vrouwtje bleef maar volhouden dat dat echt de verkeerde kant van de toren is.

 

Avond op de camping

Vanochtend kwam dan eindelijk een droom uit: de baasjes, en wij natuurlijk ook, gingen voor het eerst van ons leven naar een waddeneiland. Vorig jaar wilden we dat ook al doen. Een dagje naar Ameland of Schiermonnikoog stonden hoog op het verlanglijstje. Toen de baasjes echter de bedragen zagen voor de boot, werd dat idee snel geschrapt. Nu zitten we echter in de buurt van Texel en daar vallen de tarieven voor een overtocht reuze mee. Het verliep ook allemaal echt soepel. De baasjes hadden van tevoren online een ticket gekocht en zonder te hoeven wachten konden we met de boot mee. Nou, kijk eens aan, sommige dingen werken kennelijk wel goed.

 

Ikzelf wist eigenlijk niet zo goed wat ik me moet voorstellen onder een eiland. Eigenlijk weet ik dat nog steeds niet. Ik zag geen verschil tussen Texel en de rest van Noord-Holland. Je hebt een paar dorpen en tussenin een hoop weilanden met een paar boerderijen. In eerste instantie lijken de dorpen rustig, maar in het centrum is het nogal toeristisch en druk. Overal waren er winkeltjes waar je iets kon kopen dat van schapenwol gemaakt is van de Texelse schapen. Pantoffels, wanten, schaapsvachten, en zelfs hele dekbedden kon je kopen.

 

Is dat nu zout of zoet water? Even proeven.

Na een beetje in de kleinere dorpen rondgekeken te hebben, reden we helemaal naar het noordelijkste punt van het eiland. Daar staat een vuurtoren en daar stopten we om naar het strand te gaan. Ik ben niet zo gauw sprakeloos, maar wauw, zo’n strand heb ik nog nooit gezien. Overal waar je ook keek was strand. Helemaal achterin zag je zo’n smalle blauwe streep en daar lag pas de zee. Het was een heel eind wandelen vóór we eindelijk bij het water waren. En het goede nieuws was: hier mochten we wel los. Superleuk. We konden eindeloos rennen. Echt een fijn strand en het uitzicht op de vuurtoren was ook niet onaardig. En je hebt er ook echt grote golven. Onze watergek Tosha rende meteen het water in om ervan te genieten.

 

De terugreis verliep iets minder soepel dan de heenreis. ’s Ochtends kwamen we bij de terminal aan en mochten meteen de boot op. Nu was de boot echter al vol, dus moesten we wachten op de volgende boot. Die kwam echter pas een uur later. Dat vind ik dan weer een nadeel van zo’n eiland. Je bent altijd afhankelijk van zo’n boot. Ik vond Texel leuk, vooral het strand is geweldig. Maar ja, dat gedoe met de boot hoeft voor mij dan weer niet. Ik denk dat we misschien beter een keer in de lente of herfst kunnen gaan als er minder toeristen op de been zijn.