Vandaag stonden
verschillende dorpen op de lijst, die de baasjes wilden bezichtigen. Op
internet zijn verschillende lijstjes te vinden met de mooiste dorpjes die een
regio of provincie rijk is. Daar heeft het vrouwtje een lijst van gemaakt en dat
lijstje moesten we afwerken. Het eerste dorpje dat op de lijst stond was
West-Graftdijk. Volgens de omschrijving is dat een prachtig oud dorpje met
prachtige huizen, waarvan sommige op de rijksmonumentenlijst staan. Met hoge
verwachtingen reden we dus naar dat dorp. Misschien dat we in het verkeerde
deel van het dorp beland waren of zo, maar heel eerlijk gezegd zagen wij geen
echt prachtige dingen. Na wat rondgekeken te hebben, besloten we om snel te
vertrekken en naar het volgende dorp te rijden.
Broek in Waterland
Het volgende dorp
was Broek in Waterland. De omschrijving van dat dorpje klonk iets minder
spectaculair. Dat voelde echter meteen goed. In de dorpskern heb je voornamelijk
houten huisjes, die in verschillende pastelkleuren geschilderd zijn. En wat
voor huisjes. Je had er ook kleine huisjes, maar daar stonden ook echte villa’s
tussen waar je volgens mij verstoppertje in kunt spelen. En bijna alle huizen
lagen aan het water. Dat was toch wel heel mooi om te zien. Je kon ook een
bootje huren en het dorp vanuit het water bezichtigen. Dat zagen de baasjes met
ons vieren niet zo zitten. Ik eerlijk gezegd ook niet. Denk dat onze pups zo
tekeer zouden gaan, dat we allemaal in het water zouden belanden.
Marken
En daarna was het
eindelijk zo ver: we gingen naar Marken. Het weer zag er in ieder geval perfect
uit. De zon scheen en er was geen wolkje aan de hemel. Ik zag dat mijn baasje
toch opgelucht was. Eindelijk een zonovergoten Marken. Baasje zei echter meteen
dat we onder geen omstandigheden naar de vuurtoren wandelen. Die staat op het
uiterste punt van het schiereiland en zo’n wandeling is voor Ayda te ver. De
dorpjes bezichtigen was ook heel leuk. Gelukkig was het niet al te druk, dus
konden we op ons gemak overal rondkijken. Ik vond het toch heel fijn om Marken
een keer gezien te hebben.
Zaanse Schans
Na een beetje op
de camping uitgerust te hebben, stond ’s avonds een bezoek aan de Zaanse Schans
op het programma. Overdag kan het daar behoorlijk druk zijn, vooral in de
vakantie. Je kunt daar prachtige landschapsfoto’s maken, zegt het vrouwtje,
maar ja, met een hoop mensen erop is dat natuurlijk niets. Bovendien moet je
voor landschapsfoto’s altijd speciaal licht hebben en dat heb je of vroeg in de
ochtend of laat in de avond. Vandaar dat wij pas ’s avonds gingen, toen alle
toeristen alweer naar huis waren.
Het vrouwtje
dacht dat we gewoon op de parkeerplaats van de Zaanse Schans kunnen parkeren.
Toen wij daar aankwamen bleek echter dat die ’s avonds gesloten is. Nou, dat
was wel balen. Na een beetje zoeken vonden we wel een parkeerplaats iets
verderop. We moesten een eindje lopen, maar dat vond ik niet zo erg. Was
eigenlijk veel leuker. We moesten over een brug en van daar uit had je een
prachtig uitzicht over het gebied. Echt een aanrader. Ook het museum zelf is ’s
avonds stukken leuker. Wat een rust, zeg. We waren weliswaar niet de enigen, er
waren nog meer landschapsfotografen aan het werk. Maar dat viel allemaal reuze
mee. Nu konden we eindelijk in alle rust de gebouwen bekijken. Het museumpark
leek ineens stukken kleiner. We konden immers gewoon doorlopen en hoefden
nergens te wachten. Heel fijn en zeker voor herhaling vatbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten