Bye bye Seatown

Toen we gisterochtend opstonden was het daadwerkelijk zo ver: de laatste ochtend op de camping in Seatown. Na het ontbijt begonnen de baasjes de spullen in te pakken en in de auto te laden. Een laatste blik op het prachtige strand, de zee, en dat was het dan. Op ons gemak, dus met verschillende pauzes ertussen, reden we naar Folkestone, waar we wederom een hotel hadden geboekt.

Laat ik kort zijn over het hotel: ik vond het echt een ramp. ’s Avonds was een bruiloft in het hotel en wij zaten – ja hoor – direct in de kamer boven de feestzaal. De muziek stond zo hard dat de spullen in de kamer aan het vibreren waren. Ik heb een bloedhekel aan lawaai en harde geluiden, daar word ik doodsbang van. Gelukkig hadden de baasjes daar begrip voor, dus hebben we een uitgebreide wandeling door het naastgelegen park gemaakt, waar ik weer een beetje tot rust kon komen.

’s Ochtends zijn we weer naar de shuttle en voor we het wisten waren we weer thuis. De reis met de shuttle was nu iets minder gecompliceerd omdat ik niet hoefde in te checken. Op de heenreis moest ik eerst langs de douane. Eerst heeft een vriendelijke dame gecontroleerd of de gegevens van mijn chip overeenstemmen met de gegevens in mijn paspoort. Daarna moesten we naar een balie, waar een lelijk kijkende man heel nauwkeurig wederom mijn paspoort bestudeerd heeft. Uiteindelijk kregen we een stikker met een hondenpoot erop en mochten de baasjes inchecken. Als je van Engeland naar Frankrijk teruggaat is dat allemaal minder ingewikkeld, de Fransen stellen geen nadere eisen.

Nou, en nu eerst weer hier mijn draai zien te vinden. Ik hoop dat we nog een paar leuke uitstapjes maken, zodat ik nog een beetje van het einde van de zomer kan genieten.