Lente, waar blijf je?

Zoals ik de vorige keer al geschreven heb, zijn we de winter allemaal een beetje zat en zijn we helemaal toe aan de lente. Het is inmiddels begin maart, dus dan verwacht je eigenlijk ook een beetje mooi weer. Maar langzamerhand geven we hoop op. Nagenoeg iedere dag is het grijs en aan het regenen. Ik vind regen niet zo erg, maar Romy vindt dat weer maar niets.

36 weken

Ze is volgens mij een beetje ijdel. Met haar pootjes door een plas water? Nee hoor, ze loopt liever een paar meter om. Nat worden? Kijkt ze zielig en begint te janken. Het is overduidelijk dat zo’n weer niet voor mijn zusje geschikt is. En weten jullie wat het ergste is? Ze ziet er ook altijd goed uit. Ik snap daar helemaal niets van. We lopen allebei op precies dezelfde plek. Ik heb na vijf minuten zwarte pootjes, mijn vacht is nat en in de war en ik zie er helemaal niet uit. En Romy? Die heeft sneeuwwitte pootjes, geen enkel modderplekje te vinden, de vacht ligt helemaal perfect. Hoe doet zij dat? Voor mij is dat echt een raadsel.

Romy is nu al bijna 9 maanden. Wat vliegt de tijd toch. Iedereen, die Romy een paar weken niet gezien heeft, vindt dat zij ontzettend gegroeid is. Tja, inderdaad, ze is inmiddels een grote dame, alleen ziet ze er nog wat slungelig uit. Haar vacht groeit op een rare manier. De vacht bestaat voornamelijk uit drie kleuren: wit, licht sable en donker sable. De witte kleur groeit het hardst, wat heel apart uitziet, want de witte kraag hangt nu over de donker sable kleur. De licht sable kleur groeit ook goed, maar iets minder dan het wit. Die kleur heeft ze voornamelijk aan de zijkant en dat ziet er uit alsof ze rechts en links een paar handvaten heeft. Alleen de donker sable kleur wil nog niet echt groeien. Desalniettemin is mijn kleine zus een echte schoonheid. Iedereen die haar ziet is meteen verkocht.

Samen aan de Oosterplas, Romy 38 weken

Door het slechte weer hebben we de laatste weken maar heel weinig kunnen trainen, wat ik toch heel erg jammer vind. Samen met mijn vrouwtje een parcours lopen vind ik gewoon geweldig. Maar ja, op de trainingsvelden staat zoveel water dat je niet kunt lopen. Vorige week hadden we gelukkig weer een wedstrijd. Ik had met het vrouwtje afgesproken dat we nu allebei heel hard rennen, zodat we binnen de parcourstijd blijven. Het vaste parcours ging ook perfect, ondanks dat het een moeilijk parcours was. Er waren slechts twee combinaties zonder diskwalificatie en wij waren daar een van. Helaas was ik bij de kattenloop weer iets te enthousiast. Niet helemaal naar het eind gelopen, dus meneer de keurmeester gaf meteen een fout en weer konden we het schudden met ons u’tje. Wel een tweede plaats. De jumping verliep een beetje rommelig. Door een of andere oorzaak kwam ik bij een sprong verkeerd terecht, waardoor zowel het vrouwtje als ik even de kluts kwijt waren. Helaas alleen een diskwalificatie.

Ondanks het slechte weer, hebben we toch weer het een en ander ondernomen. De timing van mijn vrouwtje is perfect. Ze weet heel goed te voorspellen wanneer het gaat regenen en wanneer de regen stopt. Vandaag waren we naar de Oosterplas in Den Bosch, waar we om de plas gewandeld hebben. Daar waren overigens al de eerste tekenen van de lente te zien: overal bloeiden de krokussen. Met het zonnetje erbij leek het inderdaad al een beetje op lente. Maar amper thuis aangekomen, begon de hemel weer grijs te worden en nu is het weer aan het regenen.