Plansee en slot Linderhof

Vóór we op vakantie gingen, hebben de baasjes regelmatig naar de weerberichten gekeken. Helaas werden ze daar niet zo vrolijk van, want het zou de hele tijd regenen en behoorlijk koud zijn. Gelukkig valt het echter tot nu toe allemaal mee. Regenen doet het ’s nachts en overdag schijnt meestal de zon. Laten we duimen dat het de rest van de vakantie zo blijft. Vandaag was het in ieder geval een super zonnige dag, bijna zomers. Dus tijd voor het volgende uitstapje.

 

Plansee (Oostenrijk)

De baas had gehoord dat we onder alle omstandigheden naar een meer in Oostenrijk moeten, waar het hartstikke mooi is. De rit daar naartoe was al prachtig, overal bergen. Zoiets heb ik nog niet gezien. Toen we bij het meer – de Plansee – aankwamen, scheen lekker het zonnetje en het was zelfs behoorlijk warm. De baasjes besloten om daar een wandeling te maken, zodat we echt konden genieten. Het water had een prachtige groene kleur en overal waren bergen. Nu had ik zo echt het gevoel om op vakantie te zijn.

Het weer liet zich vandaag van zijn beste kant zien, de temperaturen liepen aardig op. Na de wandeling gingen we op een terras zitten om wat uit te rusten. Romy en ik kregen een lekker bak met water en ook de baasjes dronken wat. Ach, wat is dat toch fijn. Gewoon op een terras liggen en van de mooie uitzichten kunnen genieten.

 

Romy bij het fontein van slot Linderhof

Na wat uitgerust te hebben vertrokken we naar slot Linderhof, dat net als klooster Ettal in het Ettal ligt. Heel veel gebouwen in deze regio hebben te maken met koning Lodewijk II, die ook de Sprookjeskoning werd genoemd, vertelde het vrouwtje. Lodewijk had het slot van zijn vader geërfd en liet het verbouwen tot koninklijke villa. Helaas is het met koning Lodewijk niet zo goed afgelopen, begreep ik. Hij is onder mysterieuze omstandigheden op jonge leeftijd verdronken in een meer vóór de verbouwing van het slot afgerond was. Nou zie je maar weer dat geld alleen ook niet gelukkig maakt.

 

Slot Linderhof

Van binnen zou het slot prachtig zijn, hadden de baasjes gelezen. Dat hield dus in dat de baasjes het slot ook van binnen wilden bezichtigen. Maar geen paniek, Romy en ik hebben ons wel vermaakt. Het was al een behoorlijke wandeling van de ingang naar het slot, dus uitrusten was niet verkeerd. Eerst ging het vrouwtje naar binnen en vervolgens de baas.

Toen het vrouwtje terugkwam, heeft zij talloze foto’s van ons gemaakt, want dat wij bij het slot waren moest natuurlijk op de gevoelige plaat worden vastgelegd. Ikzelf weet helemaal hoe dat moet. Gewoon braaf blijven zitten en heel lief de camera in kijken. Romy heeft dat allemaal nog niet helemaal door. Ze trekt soms de gekste gezichten. Vaak gaat ze allerlei rare dingen uitspoken met haar tong, of ze kijkt rond, of weet ik veel. Het vrouwtje wordt er soms wanhopig van, want het duurt soms eeuwig voor we één goede foto hebben van Romy.

Na de bezichtiging van het slot hebben we een wandeling door het park gemaakt. Jeetje zeg, dat was zo groot dat je er in kon verdwalen. Ook hier had je in het park verschillende gebouwen staan, onder andere een Venustempel en een grot. De baasjes waren vooral benieuwd naar de grot, want die schijnt spectaculair te zijn. Helaas waren ze die net aan het renoveren en daarom was de grot gesloten. Diepe teleurstelling bij de baasjes. Maar geen zorgen, we hebben ons ook zonder grot heel erg vermaakt. Was wel een behoorlijk eind lopen, wat hier niet altijd makkelijk is. Het park ligt namelijk in de bergen en vaak gaat het steil omhoog.

Zo, en nu is het tijd om wat uit te rusten, was een vermoeiende dag. In de woonkamer van ons huisje ligt een groot tapijt, waar Romy en ik lekker op kunnen liggen.