Gelukkig weer thuis

De laatste dagen van onze vakantie gingen vliegensvlug voorbij. Dinsdags waren we nog twee watervallen in Mont-Dore bezichtigen. Die hebben allebei een heel moeilijke naam: cascade du Quereuilh en du Rossignolet. Het was nog steeds ontzettend warm, maar in het bos en bij de watervallen zelf viel het reuze mee. Heel eerlijk gezegd waren we allemaal niet zo onder de indruk van de watervallen. Ze waren wel mooi, maar in Polen hebben we veel mooiere gezien. Helaas was het ’s middags weer zo heet dat we helemaal niets konden doen.

 

Romy bij de waterval

Woensdags was het gelukkig een stuk koeler. Eindelijk! We besloten om een wandeling te maken bij Lac du Guèry. Daar kan je namelijk door het bos wandelen en boven heb je een prachtig uitzicht. Gelukkig waren niet veel mensen op het idee gekomen om daar te gaan wandelen. Het was heerlijk rustig en we konden zo echt van het prachtige landschap genieten.

 

Landschap bij Lac du Guery

’s Middag hebben we een bezoek gebracht aan La Bourboule, dat in de buurt van Mont-Dore ligt. Daar was het een stuk minder druk, maar het was er wel gezellig. En daar is ook de supermarkt, waar de baasjes tijdens de vakantie vaker boodschappen hebben gedaan. Het vrouwtje wilde daar verschillende kazen kopen om mee te nemen naar huis. Ik had eigenlijk gedacht dat ze een grap gemaakt had, maar kennelijk was het menens. Dat viel overigens reuze mee. De kazen waren heel goed verpakt, dus we hoefden niet de hele rit naar huis in een kaaslucht te zitten.

Donderdagochtend was het dan zo ver: na het ontbijt van de baasjes werden de spullen in de auto geladen en we vertrokken naar Chalons-en-Champagne. Dat was een ritje van bijna 600 km, dus het duurde wel even vóór we daar waren. Het vrouwtje had gehoopt dat we nog iets van het stadje konden zien, maar het was al bijna avond vóór we bij ons hotel arriveerden. De baasjes gingen nog iets eten en toen was het al bijna tijd om te gaan slapen.

Gisterochtend moesten we gelukkig nog slechts zo’n 400 km rijden en ’s middags kwamen we weer aan in ons dorpje. Wat was ik blij om weer thuis te zijn en Romy ook. Eindelijk weer gras waar we onze behoeften op kunnen doen. Geen afgronden, maar beschaafde wegen en paden om op te lopen. Vertrouwde geuren. Onze hondenvriendjes. En vannacht hebben we allebei heerlijk geslapen op ons matras.

We zijn het met zijn allen eens: deze vakantie was niet echt een succes. Het is ongetwijfeld een mooie streek, maar niet voor ons. We hadden allemaal veel meer van de vakantie verwacht. Vorig jaar in Zuid-Duitsland was het prachtig. Daar kon je heel mooie wandelingen maken, zonder te klimmen en zonder angstaanjagende afgronden. In de Auvergne is dat allemaal anders. Nou, volgend jaar gaan we hopelijk weer echt iets leuks doen. Ik ben in ieder geval blij om weer thuis te zijn.