Kampioenschap ARL en strand

 

Zo’n twee weken geleden was vrouwtje met Romy bij een fysiotherapeut in Nijmegen om Romy nog een keer goed na te laten kijken. Hij was niet zo enthousiast over de manier hoe mijn kleine zus liep. Ze moet nog langer rust houden en dat houdt in dat ze alleen aan de riem mag lopen en niet mag sporten. Romy is daar niet over te spreken. Na Pasen moeten ze weer terugkomen. Laten we hopen dat er dan beter nieuws is.

 

Romy en Ayda aan de Maas

Op 20 maart hadden we ons eerste kampioenschap bij de ARL. Dat verliep helaas anders dan het vrouwtje en ik gehoopt hadden. Zowel bij het vast parcours als de jumping heb ik een weigering gekregen. Geen idee eigenlijk waarom. Bij de jumping keek ik even naar het vrouwtje vóór ik de tunnel in moest, maar voor de rest liep ik vlot door. Maar meteen een weigering. Bij het vast parcours aarzelde ik een heel klein beetje voor een sprong en weer hetzelfde. Die keurmeester was wel heel snel in het uitdelen van weigeringen. Voor de rest liepen we echt geweldig. Helaas slechts op een zesde plaats geëindigd. Zonder weigeringen waren we tweede geweest. Zo jammer, maar ja, we hebben onwijs veel lol gehad.

 

Wat gebeurt daar allemaal?

Naast het kampioenschap was er ook voor de eerste graad een wedstrijd. Vrouwtje had Tosha daarvoor ingeschreven. Ik was positief verrast. De rondjes gingen stukken beter dan onlangs bij de debutanten wedstrijd. Rechts en links waren er nog wat haperingen, vooral voor de tunnels, maar er zaten al hele mooie stukken tussen. De palen waren het grootste probleem, die wilde Tosha pas na meerdere pogingen doen. Dat is op zich heel vreemd, want die doet ze bij de training altijd perfect.

 

Twee weken later waren we op de eerste wedstrijd van Dogsports in Hellendoorn. Die mevrouw, die vroeger veel wedstrijden voor de Fhn heeft georganiseerd, heeft inmiddels een eigen organisatie opgericht en dat is dus Dogsports. Een verschil zag en merkte je eigenlijk niet. Dezelfde keurmeesters, dezelfde combinaties, en een wedstrijd in onze favoriete manege. Het was ook echt weer een topdag. Ook hier had vrouwtje mij en Tosha ingeschreven. We moesten allebei in een andere ring lopen en bij de meeste rondjes zelfs op hetzelfde moment. Het probleem begon al tijdens het verkennen, dat vond gelijktijdig plaats. Normaal hebben handlers tien minuten de tijd om een rondje uit hun hoofd te leren, nu moest het vrouwtje tussendoor van de ene ring naar de andere ring rennen om daar binnen de helft van de tijd te verkennen. Ook bij het lopen was het voor het vrouwtje een hoop stress. Ze kwam met Tosha de ene ring uit en moest meteen met mij in de andere ring beginnen.

 

v.l.n.r.: ik, Tosha en Ayda

De jumping ging bij Tosha echt goed, bijna foutloos. Twee keer miste ze een sprong, maar dat was echt helemaal aan het vrouwtje te danken. Vrouwtje liep weer te gehaast. Was echt prachtig om te zien. Bij het spel heeft vrouwtje helaas verkeerde keuzes gemaakt en het vast parcours ging nog niet zo denderend. Maar al met al vond ik dat een enorme prestatie voor zo’n jonge hond. Is ook pas de tweede wedstrijd. Dat komt wel goed met die twee. Ik miste bij het vast parcours weer het raakvlak van de kattenloop, dus slechts een vierde plaats, net als bij het spel. Bij de jumping ging het gelukkig beter en werd ik eerste.

 

Een dag  eerder waren we met de baasjes bij de sheltiewandeling van regio west op het strand van ‘s-Gravenzande. Vóór corona vond die altijd begin oktober plaats, maar nu was die voor het eerst begin april. Ik weet eigenlijk niet wat een geschikt moment is voor zo’n wandeling. Tot nu toe hebben we met het weer in oktober eigenlijk vrij veel geluk gehad. Alleen één jaar waaide het behoorlijk en was het nogal frisjes. Dit jaar was begin april in ieder geval geen goede optie. De week vóór de wandeling hadden we echt schitterend weer. We hebben bijna iedere middag met het vrouwtje buiten in de tuin gezeten, zo prachtig was het. Daarvan was tijdens de wandeling niets meer te merken. Er stond een stevige wind en het was ijskoud.

 

Wij hondjes hebben niet zo veel last van het weer. Onze vacht isoleert goed en tijdens het rennen krijgen we het snel warm. Ons vrouwtje stond echter continu te bibberen. Helaas mocht Romy niet met ons meerennen, zij mocht alleen aan de riem wandelen en dat vond ze maar niets. Na een poosje mee gewandeld te hebben, vond ze het genoeg. Baasje ging met haar terug naar de strandtent en wij gingen met het vrouwtje verder wandelen. Ik vond het heel sneu om mijn zusje zo alleen te laten. Stond er even over na te denken of ik misschien ook mee terug moet gaan. Aan de andere kant wilde ik het vrouwtje niet alleen laten met mijn twee gekke kleine zussen, dus uiteindelijk ben ik gebleven en heb er het beste van gemaakt.

 

Tosha en Ayda begonnen al snel als een gek achter elkaar aan te lopen. Toen kon ik me niet meer inhouden en heb meegerend. Veel van onze vrienden waren ook gekomen, onder andere Yentle, met wie ik jarenlang samen getraind heb. Ook haar zusjes Haley en Ruby waren mee van de partij. Na de wandeling gingen we nog even in de strandtent zitten, waar de baasjes een hapje gegeten hebben. Het was weer een super dag. Hopelijk volgt snel weer een herhaling.