Na het ontbijt
vertelde het vrouwtje dat we vandaag iets anders gingen doen dan anders. Niet
naar een dorp of stad, ook niet naar het strand, maar op visite. Op visite? Ik
was meteen benieuwd en wilde meteen weten bij wie we op visite gaan. Vrouwtje
zei dat we naar de eerste baasjes van Romy en mij gaan, die wonen namelijk in
Friesland. En daar zijn Romy en ik ook geboren. Inmiddels zijn onze eerste baasjes
echter naar een ander huis verhuisd dat wij niet kennen, dus we waren benieuwd.
Ze wonen nu midden in het bos, waar het heel rustig is. Toen we uitstapten
werden we meteen vrolijk begroet door Cheeta, Laura, Macho en Nanook en door
ons vorige vrouwtje Joukje.
Lemmer
Voor degenen die
onze familiegeschiedenis niet meer helemaal op het netvlies hebben even een
korte update. Macho is mijn broer, weliswaar uit een later nest, maar met
dezelfde ouders. Mijn mama Tibby is helaas vijf jaar geleden overleden. Laura
is de mama van Romy. Romy en ik zijn halfzussen, we hebben dezelfde vader.
Kunnen jullie het nog een beetje volgen? Ik hoop het, want ik ben nog niet
klaar. Haha. Nanook is vorig jaar bij onze eerste baasjes komen wonen. Zij is
bij dezelfde baasjes geboren waar ook Tosha vandaan komt. Ze hebben allebei
dezelfde vader en Tosha en Nanook zijn dus – net als Romy en ik – halfzussen.
Grappig, toch? Uhm, het lijkt allemaal nogal ingewikkeld, jullie hoeven dat ook
allemaal niet te onthouden. We zijn gewoon één grote familie, zeg maar.
Binnen heb ik
eerst zoals het hoort alle andere hondjes netjes begroet. Mijn broer Macho was
tot nu toe altijd een beetje terughoudend, maar nu kwam hij vrijwel meteen. Hij
heeft zich zelfs door de baasjes laten aaien. Romy bleef een beetje op afstand
en Tosha vertrouwde het helemaal niet. Later mochten we met zijn allen de tuin
in. Wauw, die is groot, we konden heerlijk rennen. Toen vond Tosha het ineens
allemaal niet meer eng. De baasjes hebben uitgebreid gepraat met Joukje over
van alles en nog wat. Wij vonden het een beetje saai, tot we ontdekten dat je
in de tuin heerlijk kunt graven. Het vrouwtje vond dat echter niet zo’n goed
plan, dus zijn we maar met zijn allen onder de tafel gaan liggen tot de baasjes
uitgepraat waren. Ik vond het echt superleuk om vrouwtje Joukje en de andere
hondjes weer een keer gezien te hebben.
Daarna zijn we
naar Lemmer gereden. Dat is een leuk stadje met veel water. Er varen talloze
boten, zelfs vrij grote. Helaas was het overal vrij druk. Na een beetje
rondgekeken te hebben, besloten we om iets anders te doen. Wij vinden zulke
drukke plekken waar overal mensen en fietsers zijn namelijk niet zo fijn.
Vrouwtje had van tevoren gekeken waar hondenstrandjes zijn. Op internet stond
dat Lemmer een geweldig strandje heeft voor honden. Nou, dat wilden we toch
nader bekijken. Dus op naar het hondenstrand.
Onze eerste indruk
van het strand was positief. Een prachtig lang strand zo te zien. Ik zag ons
daar al rennen. Het vrouwtje temperde echter onze verwachtingen. Dat gedeelte
van het strand is namelijk voor ons hondjes tijdens de zomermaanden verboden
terrein. Wij mogen alleen op het hondenstrandje spelen. Na een aantal minuten
lopen zagen we eindelijk een boord waarop ‘Hondenstrand’ stond. Uhm, was dat
een grapje? Dat strandje was slechts een paar meter lang. Zelfs onze strandjes
langs de Maas zijn vele malen langer. Gelukkig was er slechts één ander hondje
aanwezig toen we kwamen, dus viel het allemaal mee.
Zoals jullie
inmiddels weten ben ik niet zo gek op water. Met mijn pootjes erin vind ik
fijn, dat is lekker koel bij warmer weer, maar dieper het water in durf ik echt
niet. Vrouwtje zei dat ik niet bang hoef te zijn, de bodem loopt hier namelijk
geleidelijk af. Je kan dus ver het water in lopen zonder dat het echt diep
wordt. Nou ja, het vrouwtje kan veel vertellen, dat wilde ik toch eerst met
eigen ogen zien. Vrouwtje liep een heel eind het water in en inderdaad, meer
dan de voeten waren niet met water bedekt. Nu durfde ik ook. Wauw! Echt gaaf!
Ik kon helemaal naar het vrouwtje lopen. Zover ben ik nog nooit het water in
gegaan. Ben echt trots op mezelf dat ik dat durfde.
Tosha is kennelijk
helemaal niet bang van water. Zij rende meteen achter het vrouwtje aan. Binnen
een paar seconden was ze drijfnat, maar ze had wel onwijs veel lol. Vervolgens
renden Romy en Tosha achter elkaar aan. Het strandje op, daarna het water in,
weer het strandje op. Ik begon dat ook leuk te vinden, dus heb ik ook
meegedaan. Was echt genieten. Op een gegeven moment kwamen echter ook meerdere
andere mensen met grote honden, onder andere een pitbull. Daar was ik niet zo
blij mee en de baasjes ook niet. Hoogste tijd voor ons om te vertrekken. Het
strandje is leuk voor ons, maar met andere honden erbij veel te klein en te
druk. Erg jammer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten