Verdwenen slot

 

Ook voor vandaag stond veel cultuur op het programma. We zouden maar liefst drie kastelen bezichtigen. Pfff, ik hoopte dat de baasjes die niet alleemaal van binnen willen bezichtigen, want dan wordt het voor ons een lange saaie dag. Het eerste kasteel was Menkemaborg, dat in Uithuizen in de provincie Groningen ligt. Het kasteel ziet er aan de buitenkant niet onaardig uit, maar we hebben wel mooiere gezien. We zijn natuurlijk een beetje verwend, dat moet ik toegeven. In Gelderland hebben we gewoon prachtige kastelen, het ene mooier dan het andere. Er was ook een tuin. Die was nogal strak aangelegd met veel heesters erin. We hebben een beetje rondgelopen en het kasteel van alle kanten bekeken.

 

Menkemaborg

Na de wandeling was het tijd voor de lunch, dus gingen we op het terras zitten. Het vrouwtje weet eigenlijk altijd vrij snel wat ze wil eten, maar deze keer kon ze maar moeilijk een beslissing nemen. Uiteindelijk viel haar keuze op de uitsmijter met champignons. Iets wat ze normaal gesproken nooit eet. Na een poosje werd het eten gebracht. Vrouwtje kreeg een gigantisch groot bord met maar liefst twee reusachtige sneden brood, drie eieren en een hoop champignons. Ik keek zo naar het bord en ik dacht meteen dat dat niet goed zou gaan. Vrouwtje eet namelijk slechts kleine porties en dat was eerder een project voor meerdere dagen. Het was hartstikke lekker, zei ze. Na de eerste snede gegeten te hebben werd ze al een beetje bleek om haar neus. Maar ze at dapper door. Ging wel steeds langzamer en ze werd steeds bleker. Na nog een paar happen van de tweede snede te hebben gegeten gaf ze het op. De hele middag voelde ze zich helemaal niet lekker, was gewoon te veel.

Met een misselijk vrouwtje vertrokken we naar het volgende kasteel dat op onze lijst stond: het Poptaslot. Vrouwtje gaf het adres aan het baasje, zodat hij dat in de navigatie kon invoeren. De straatnaam bestond echter niet, zei het baasje, dus voerde hij alleen de plaatsnaam in. ‘We zullen het wel vinden’, zei het vrouwtje, ‘geen enkel probleem.’ We vertrokken dus richting Marsum, waar we een poosje later aankwamen. Marsum is een piepklein dorpje, waar een kasteel meteen opvalt, maar geen bord waarop iets over een kasteel stond en nergens een kasteel te zien. ‘Is dat wel een goede adres?’, vroeg het baasje. Vrouwtje haalde haar lijstje tevoorschijn en liet het adres zien. Dat klopte. Baasje pakte zijn mobiel en ging Marsum opzoeken. En waar kwam hij uit? Aan de andere kant van het land, in Friesland. Boven Leeuwarden is er ook een Marsum en ja hoor, daar is ook het Poptaslot. Maar wij stonden in het Marsum in de buurt van Appingedam, dat in de provincie Groningen ligt. Echt ongelofelijk wat wij allemaal met ons vrouwtje meemaken. Zoiets controleer je toch van tevoren. Stuurt ze ons naar een of ander dorpje waar helemaal niets te zien valt. Dus helaas geen Poptaslot voor ons.

 

We reden dus verder naar onze volgende bestemming: landgoed Fraeylemaborg. Dat kasteel bestond gelukkig wel. Dat is echt prachtig, helemaal wit. Er was ook een groot park waar we een wandeling gemaakt hebben. Je kon ook het blotevoetenpad lopen, maar daar mochten wij niet mee, dus hebben we dat niet gedaan. En gelukkig ook, want dat hield ook in dat je door een grote vijver moest lopen. Het water was helemaal groen en zag er niet al te best uit. We dachten dat iedereen die oefening zou overslaan, maar nee hoor, één stel ging daar echt doorheen. Toen ze weer eruit kwamen hadden ze heel groene benen, net als een kikker. Ben ik blij dat wij daar niet doorheen moesten. Zou het toch niet fijn vinden om zo’n groene troep op mijn vacht te hebben.

 

Fraeylemaborg

’s Avonds wilde het vrouwtje nog een paar foto’s maken, maar dat werd helemaal niets. De hemel was helemaal dichtgetrokken, je zag niet eens de zon en dus ook geen zonsondergang. Onze vakantie is alweer bijna voorbij, dus als het weer niet verandert wordt het niets met de super foto’s.