Hop hop op naar de Eifel

De maandag begon raar. Beide baasjes waren ineens de hele dag thuis. Het vrouwtje was druk bezig met allerlei lijstjes maken en ook het baasje was anders dan anders. Ik had al meteen zo’n vermoeden: we gaan weer op vakantie. Eigenlijk vind ik vakantie altijd heel leuk. We gaan dan altijd veel wandelen, je ziet andere dingen, soms komen we andere leuke hondjes tegen en de baasjes hebben de hele dag voor ons tijd. Maar sinds vorig jaar ben ik niet meer zo te spreken over vakantie, want dat was echt een nachtmerrie. Dus ik hoop maar dat het vrouwtje dit jaar weer iets leuks heeft verzonnen. Het vrouwtje stelde me gerust. Deze keer zouden we naar een locatie gaan, die helemaal geschikt is voor Romy en mij. Nou, we zullen zien.

 

Romy en ik bij 'der Brubbel'

Dinsdagochtend hebben de baasjes de spullen in de auto geladen en we vertrokken naar een voor ons onbekende bestemming. Na ongeveer drie uur stopten we. Het vrouwtje riep: ‘Zo, we zijn er meiden’. Ik was nogal verbaasd, lag net zo mooi te dromen. Dat ging snel. Toen ik uitstapte werd ik meteen blij. We waren midden op het plattenland, in het kleine dorpje Alflen in de Eifel. De baasjes hadden een blokhut gehuurd op een boerderij. De hut is gewoon fantastisch en behoorlijk groot. Ook is er een omheind terras, met uitzicht op de vlierbessenbomen van de boerderij en in de verte zie je het prachtige landschap van de Eifel. Helemaal top vrouwtje! Mijn vakantie kan beginnen.

De eerste dag hebben we niet al te veel gedaan. De baasjes moesten eerst alle spullen opruimen en daarna moesten we boodschappen gaan doen. ’s Avonds wilden we eigenlijk een beetje in de omgeving wandelen, maar toen kwam er onweer en viel het met bakken uit de hemel.

 

Geiser Wallenborn

Het vrouwtje maakt altijd van die lijstjes waarop staat waar we iedere dag naartoe gaan en wat daar te zien valt. Gisteren zouden we volgens dat lijstje naar de Moezel gaan, maar de weersvoorspellingen voor die regio waren ontzettend slecht. Dus werd het programma aangepast en bleven we in de Eifel. De Moezel is hier vlakbij, dus we kunnen hier alle kanten op.

Ons eerste uitstapje ging naar burcht Lissingen in Gerolstein. Daar viel echter niet veel te zien, de burcht wordt namelijk op dit moment gerestaureerd. Dus verder naar het volgende punt. Dat was een bezoek aan de koudwatergeiser in Wallenborn. We zitten hier in de Vulkaaneifel. Duizenden jaren geleden waren hier vulkanen, zegt het vrouwtje, en dat kan je hier nog goed merken. Je hebt hier bijvoorbeeld geisers, die zomaar water metershoog de lucht in sproeien. De geiser van Wallenborn is daar dus eentje van. Om de 35 minuten zie je een prachtige waterzuil, die volgens omschrijving tot vier meter hoog kan worden. Dat hebben we helaas niet gezien. Was hooguit zo’n twee meter. Daarna blijft de geiser nog zo’n vijf minuten naborrelen en dan heb je overal water. In de volksmond wordt de geiser ook ‘der Brubbel’ genoemd. Geen idee wat dat precies betekent, maar vind dat wel grappig klinken.

 

Meerfelder maar

’s Middag zijn we naar het Meerfelder maar gereden. Ook dat heeft te maken met de vulkanische historie van dit gebied. Een maar is een meer dat gevormd is in de kraters van een vulkaan. Hmmm, voor ons hondjes maakt dat geen verschil, water is water, maar mensen vinden dat soort dingen kennelijk heel belangrijk. Hoe dan ook, het Meerfelder maar is in ieder geval prachtig. Je kan er prima wandelen en je hebt prachtige uitzichten op de bergen. Dat was echt iets voor ons. ’s Avonds zijn we ook nog naar een ander maar wezen kijken, namelijk  het Ulmener maar, dat bij ons in de buurt is. Dat is een stuk kleiner en minder mooi.

 

Abdij Maria Laach

Vandaag stond een bezoek aan de abdij van Maria Laach op het programma. Van buiten is dat een hele mooie kerk om te zien. Binnen valt niet zo veel te zien, zeggen de baasjes. Wij mogen helaas niet mee naar binnen, dus kunnen we ons zelf geen oordeel vormen. Ook was er beeldhouwkunst te bewonderen. Dat was echt mooi om te zien. Meisjes, jongetjes en verschillende diertjes stonden daar. De baasjes werden allebei op slag verliefd op een beeld van een meisje en een jongen, die samen op een bankje zaten. Ze waren het er meteen over eens: dat beeld zou heel goed in onze tuin passen. Bij alle andere beeldjes stond er een prijs bij en daar werd je al duizelig van. Iets met drie nullen. Bij dat beeld stond niet hoe duur dat was, maar aangezien dat een stuk groter was dan de andere beeldjes, was het niet zo moeilijk om te concluderen dat zo’n beeld niet voor de baasjes is weggelegd.

In de buurt van de abdij ligt ook het Laacher meer. We wilden een wandeling om het meer maken, maar dat bleek niet mogelijk te zijn. Je kon wel om het meer heen wandelen, maar dan zag je het meer niet. Dus dat was niet wat wij wilden. We zijn daarom verder naar Rieden gereden, waar we de wandeling ‘Riedener Seeblick’ wilden lopen. De eerste kilometers ging het prima. We konden gewoon op ons gemak wandelen. Daarna bleken we toch weer te moeten klimmen. Nee, niets voor ons, we hebben nog genoeg van de klimpartijen van vorig jaar. Dus dan maar weer terug.

Vanavond was het gelukkig droog en niet al te koud. We hebben gezellig op het terras gezeten en van het schitterende uitzicht genoten. Heerlijk. Zo vinden wij vakantie leuk.