Vanochtend stond
een bezoek aan het openluchtmuseum Roscheider Hof in Konz op de planning. Dat
is een stuk kleiner dan het openluchtmuseum in Arnhem, maar niet minder
interessant. Ze hebben daar klein dorpje en een gehucht, met allerlei gebouwen
die van binnen bezichtigd konden worden. Er was bijvoorbeeld een café en het
huis van een weversgezin. Romy en ik mochten helaas niet mee naar binnen. De
baasjes moesten dus om de beurt gaan kijken.
 |
| Een kamer van vroeger |
Het leukst was het
grote hoofdgebouw. Daar was een winkelstraat, met onder andere een hoedenwinkel,
de spreekkamer van een dokterspraktijk, dames- en herenmodezaak, een
lampenmanufactuur enzovoort. Ook was er een architectenkantoor uit de tijd waar
architecten nog aan de tekentafel huizen ontwierpen. De winkelstraat was
zodanig opgezet, dat je je meteen decennia terug in de tijd gezet voelde.
In het hoofdgebouw
waren ook verschillende beroepen uit de twintigste eeuw te zien. Je had een
bakker, slager, een apotheek waar talloze bruine flesjes stonden, een praktijk
van een tandarts met heel aparte apparatuur en een kruidenierswinkel. Daar
kochten mensen vroeger hun levensmiddelen. De kruidenier had echter ook een
sociale functie, want hier hoorde je ook hoe het met een zieke dorpsbewoner
ging en of de koe van een boer al gekalfd had. Sociale media kenden ze in die
tijd immers niet. Jammer dat Romy en ik ook hier niet mee naar binnen mochten.
 |
| Irreler watervallen |
’s Middags zijn we
naar Irrel gereden, waar de gelijknamige watervallen liggen. Nou ja, waterval
is eigenlijk een te groot woord, het is eerder een soort stroomversnelling. We
hoefden niet ver te wandelen, het is slechts een klein stukje lopen vanaf de
parkeerplaats. Er zijn twee mogelijkheden om de waterval te bekijken: je kan op
een houten brug gaan staan en de waterval van bovenaf bekijken, of je blijft
beneden en bekijkt de waterval van daar uit. In het laatste geval houdt dat
echter in dat je over een hoop keien moet klimmen. Voor Romy en mij is dat
totaal geen probleem. Wij vonden dat superleuk. Is ook niet zo moeilijk met
vier pootjes. De mensen hebben er meer moeite mee. Soms niet zo handig om
slechts op twee beentjes te lopen. Het baasje probeerde het op mensenmanier,
dus op twee benen. Ging niet zo denderend. Het vrouwtje was slimmer. Die gebruikte
ook haar handen en dat ging echt goed.
Vanavond hebben we
een wandeling gemaakt om het Ulmense maar. Dat is vrij klein en daar valt ook
weinig te zien. Vonden wij niet zo erg. Wandelen is altijd leuk, maakt ons niet
uit waar.
 |
| Het Ulmense maar |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten