Sheltie wandeling in Waalre

Op 13 en 14 juli was het zo ver: we mochten meedoen aan de onderlinge wedstrijd bij Trust waar we trainen. De eerste jaren hebben het vrouwtje en ik altijd meegedaan, maar dat was eigenlijk niet te doen. De wedstrijd was toen verdeeld over drie avonden in juli, september en december. Iedere avond werd een vast parcours en een jumping gelopen. Het werd altijd laat en meestal waren we pas na middernacht thuis. En dat op een doordeweekse dag. Om die reden zijn we daar op een gegeven moment mee gestopt. Nu vond de wedstrijd voor het eerst in het weekend plaats, dus dat was prima te doen. Zaterdag moesten een vast parcours en twee jumpings worden gelopen en zondags een jumping en twee vast parcoursen.

Romy zat in de groep van de beginners. Daar zitten alle honden in die in de eerste en tweede graad lopen. In tegenstelling tot gewone wedstrijden lopen alle honden – dus large, medium en small – in één groep en is er dus een gezamenlijke uitslag. Ik loop in de derde graad, dus ik moest bij de gevorderden lopen. De parcoursen van de beginners zijn eigenlijk echt tweede graads parcoursen. Het vrouwtje maakte zich daar toch zorgen over, want of haar dat met Romy zou lukken was maar de vraag.

Het eerste vast parcours ging echter geweldig. Mijn zusje vloog er gewoon doorheen en binnen 24 seconden waren ze klaar. Dat was voldoende om eerste te worden. Het was echt bijzonder. Nummer 2 (een snelle bordercollie) had er maar liefst 10 seconden langer over gedaan. Onze trainer was helemaal in zijn nopjes. De andere lopers hadden volgens mij minder lol, want dat een bordercollie door een kleine sheltie wordt verslagen, is wel heel bijzonder. De andere twee parcoursen op de zaterdag eindigden helaas met een diskwalificatie en de eerste twee parcoursen op de zondag ook. Op het laatste vast parcours hebben die twee een mooie vijfde plaats gelopen. Ik ben zo trots op mijn vrouwtje en Romy, want ondanks de vier diskwalificaties waren het allemaal spectaculaire rondjes, die prachtig waren om te zien. Mijn vrouwtje kreeg zelfs meerdere keren complimenten van onze trainer en dat komt niet zo vaak voor. De meeste van mijn rondjes gingen vrij goed, maar veel te langzaam. Helaas niet één punt gescoord. ’s Avonds werd voor de baasjes een uitgebreide barbecue georganiseerd, met vele lekkere dingen. Het was een geslaagd weekend dat zeker voor herhaling vatbaar is.

Onlangs zag het vrouwtje dat er op 24 juli nog een wedstrijd georganiseerd wordt voor de eerste graad. Eigenlijk wilde ze daar niet voor inschrijven, want dat was op woensdagavond en het zou laat worden. Maar ja, we hadden Amsterdam gemist, en nu was er nog een kans voor Romy. Er werd dus ingeschreven. Helaas werd ook hier het laatste u’tje niet gelopen. Beide parcoursen eindigden met een diskwalificatie. En zo verging het de meesten. Bij het vast parcours van de medium hadden slechts twee combinaties een uitslag: allebei met twee fouten respectievelijk weigeringen. Bij de jumping hadden alle mediums een diskwalificatie. Gelukkig verliep het allemaal sneller dan verwacht. Kort vóór elf uur ’s avonds waren Romy en het vrouwtje weer thuis. Ik was bij de baas gebleven.

 

v.a.n.v. Romy, Milo, Izzy en ik

Vorige week zondag hebben we een keer iets anders gedaan dan wedstrijd lopen. We hebben weer een keer meegedaan aan een sheltie wandeling. Die werd door een Belgische mevrouw georganiseerd. Rond het middaguur vertrokken we naar Waalre. Bij de hut van Mie Pils hebben de baasjes eerst allemaal iets gedronken. Daarna vertrokken we gezamenlijk om te wandelen. Je hebt daar een heel mooi bos, waar je prima kan lopen. Onze sheltie vrienden – Milo en Izzy – waren ook gekomen. Die vinden we echt leuk, die ontmoeten we ook regelmatig op wedstrijden.

Helaas gebeurde er kort voor het eind van de wandeling nog iets. Een sheltie werd aangevallen door een Rottweiler pup. Gelukkig reageerde het vrouwtje van de sheltie heel snel. Ze pakte de achterpoot van de Rottweiler, waardoor hij het evenwicht kwijtraakte. Daardoor liet de hond los. De sheltie mankeerde gelukkig niets, het baasje werd wel gebeten. Het was echt schrikken. Wij stonden op een behoorlijke afstand, maar de geluiden van de piepende en doodsbange sheltie waren duidelijk te horen. Ik ben in ieder geval blij dat die sheltie niets is overgekomen. Na de wandeling hebben alle baasjes nog iets gegeven en gedronken. Het was fijn om weer zo’n sheltie wandeling mee te maken.