Heeg en Stavoren

Dat ben ik in Heeg

Voor vandaag had het vrouwtje weer iets verzonnen: we gingen naar Heeg. Eigenlijk klopt dat niet helemaal, want het dorp zelf was niet ons doel, maar de grote plas met water ernaast, met strand waar ook Romy en ik welkom waren. Ook hier gold echter dat we aangelijnd moesten blijven. Voor Romy is dat natuurlijk geen probleem, die mag helemaal nog niet los, maar ik vind het toch altijd fijn als ik zonder riem mag rennen.

Zeilbootje in Heeg

Ook hoopte het vrouwtje een paar zeilboten te zien, want dat vind zij zo echt Fries. En ja hoor, daar was inderdaad geen gebrek aan. Sterker nog, door alle zeilboten zag je amper het water. Waar je ook keek zag je zeilboten van alle maten en in alle kleuren. Zelfs de Friese omroep was aanwezig. Al snel beseften de baasjes dat we in een of andere zeilwedstrijd beland waren. Geen wonder dat het zo druk was. Maar daar stoorden we ons niet aan. We gingen lekker op het strand zitten.

Ik heb lekker met het vrouwtje in het water gespeeld. Dat was echt genieten. Eindelijk strand en water. Romy zag het water nog niet helemaal zitten. Heel voorzichtig ging ze met één pootje het water in, maar dat was het weer. Het zand vond ze daarentegen echt geweldig. Romy had totaal geen aandacht meer voor ons. Ze begon te graven als een gek, tot wij allemaal volledig onder het zand zaten. Ze nam het graven heel serieus en ze was pas tevreden toen ze eindelijk een diep gat gegraven had.

Een kerkje tussen Heeg en Makkun

Voor de avondfoto’s stond Stavoren op het lijstje, maar eerst gingen we terug naar ons chalet. Romy is nog een pup en dat betekent dat zij tussendoor een dutje moet doen en rust nodig heeft. Pups kunnen namelijk niet zoveel prikkels verwerken. Ook ik en de baasjes vinden het overigens niet verkeerd om af en toe wat uit te rusten. In de tuin van ons chalet kan je prima zitten genieten. Wat een rust op zo’n drukke camping. Hadden we echt niet verwacht.

Romy in Stavoren

Hier op de camping zijn overigens heel veel baasjes met hun hondjes. Ik heb al veel vriendjes gemaakt. Dat is echt leuk. Romy vindt dat allemaal nog niet echt interessant, zij wil voornamelijk met het vrouwtje knuffelen. Zo’n echt schoothondje, mijn zusje, maar als zij dat leuk vindt, mag het van mij.

Het 'Vrouwtje van Stavoren'

Na een rustige middag, vertrokken we dus ’s avonds naar Stavoren. Het vrouwtje verheugde zich ontzettend erop dat ze nu eindelijk een keer het ‘Vrouwtje van Stavoren’ kon zien. Nou, dat was een echte teleurstelling. Het ‘vrouwtje’ is namelijk zo klein dat we echt op zoek moesten gaan. Mijn vrouwtje had volgens mij meer een beeld ter grootte van minimaal de Eiffeltoren of zo in gedachten, dus ze was toch een beetje teleurgesteld.

Knappe zus heb ik, toch?

Maar de teleurstelling was snel voorbij toen we een half uurtje later van een prachtige zonsondergang konden genieten. Dat is hier heel erg gezellig. Heel veel mensen komen kort vóór de zonsondergang naar zee om de ondergaande zon te bewonderen. Heb ik bij ons nog niet meegemaakt. En zo ging – helaas – alweer een prachtige dag ten einde.

Zonsondergang in Stavoren