Prikoren

Het eerste wat wij ’s ochtends doen na het wakker worden, is naar buiten zodat wij onze behoeften kunnen doen. Eerst mag ik mijn bench uit en vervolgens Romy, die eerst het vrouwtje uitbundig begroet en vervolgens mij. Ook gisterochtend ging dat zo. Toen ik dat hondje, dat uit de bench van Romy kwam, echter zag, schrok ik me helemaal wezenloos. Daar kwam ineens een heel ander hondje tevoorschijn. Dat hondje had hele lange prikoren. Help!!! Waar is mijn lieve kleine zus gebleven? Het gezicht was wel hetzelfde en de rest ook, dus even voorzichtig snuffelen. Ja hoor, ze rook net als Romy, maar waarom zag ze er dan niet uit als Romy? Toen ze gisteravond haar bench in ging, had ze een heel leuk kopje met prachtige tipoortjes.

Lijkt helemaal niet op mijn zusje, toch?

Het vrouwtje probeerde me gerust te stellen. Zoiets kan weleens gebeuren, zei ze. Ze had het daarover al met ons vorige vrouwtje gehad en zij had geadviseerd om kauwgom in de oortjes te plakken. ’s Middags heeft het vrouwtje nog even een paar foto’s van Romy met prikoortjes gemaakt en daarna werd kauwgom geplakt. Binnen een paar seconden was de oude Romy terug. Oh, wat was ik blij, beste mensen. Is toch geen gezicht, een sheltie met zulke prikoren. Iedereen vindt ons zo lief uitzien, juist vanwege onze prachtige tipoortjes. Ikzelf ben echt trots op mijn perfecte oortjes en volgens onze rasstandaard horen we ook gewoon tipoortjes te hebben. Na verloop van tijd moeten de oren van Romy ook zonder kauwgom weer netjes gaan tippen. Nou, laten we dat maar hopen.

Romy met MIJN bal

De baasjes hebben nog steeds vakantie en er stonden nog verschillende zaken op de lijst die we wilden doen. Romy moet immers met allerlei nieuwe dingen kennis maken, dus werd een gevarieerd programma opgesteld. Helaas gooide het weer de hele planning overhoop. We hebben namelijk deze week subtropische temperaturen, dus geen weer voor ons hondjes om echt ergens naartoe te gaan. Veel te heet voor ons, daar houden we niet van.

Om toch tenminste iets te doen, hebben we vanochtend vroeg nog een keer een wandeling gemaakt door het dierenpark in Hedel. In de ochtend vallen de temperaturen nog mee en door de kleinschaligheid van het park is het goed te doen.

De vorige keer had ik geschreven dat Romy de lama’s zo leuk vond. Van verschillende mensen hoorden we nu echter dat dat lieve beestje, waar Romy zo gek op was, helemaal geen lama is, maar een alpaca. Oeps, foutje! Dus correctie: Romy vindt alpaca’s heel erg leuk, de vorige keer en deze keer ook. Ze schijnt echt iets met die dieren te hebben. Alle andere dieren vindt ze niet zo interessant, maar bij de alpaca’s bloeit ze helemaal op. Ze staat uitgebreid te kijken en wil niet meer weg. Ikzelf heb vandaag ontdekt dat er ook konijnen in het park rondlopen. Tijdens ons vorige bezoek had ik die niet gezien, dus dat was een verrassing. Nou, die zijn pas interessant, die kunnen behoorlijk hard lopen. Dus voor mij de konijnen en voor Romy de alpaca’s.

Is toch meteen een ander gezicht, die tipoortjes

Romy en ik hebben nu een speeltje ontdekt, waar we ook samen supergoed met elkaar kunnen spelen, namelijk het trektouw. Het vrouwtje vlecht af en toe trektouwen voor mij van fleece. Helemaal geweldig vind ik die, kan er iedere dag mee spelen. Ook Romy vindt dat touw hartstikke leuk en zoals gebruikelijk wil ze altijd met hetzelfde speeltje spelen, waar ik net mee bezig ben. Toen het vrouwtje en ik bezig waren met het trektouw, begon Romy ineens aan de andere kant te trekken. Oei, dat was leuk, wist niet dat ik dat ook met mijn zusje kon spelen. Moet hier wel even vermelden dat mijn vrouwtje een beetje meegespeeld heeft en Romy geholpen heeft. Ze is namelijk bang dat ik te hard trek, waardoor de tanden van Romy beschadigd kunnen raken. Ze heeft nog haar melktandjes, dus moet je altijd een beetje voorzichtig zijn met zo’n trektouw. Oh, dat wist ik niet. Wil niet dat mijn zusje haar tanden kwijtraakt, daarom vond ik het geen probleem dat het vrouwtje Romy een beetje geholpen heeft. Desalniettemin is dat echt een geweldig spelletje voor ons, gaan we in de toekomst zeker nog vaker spelen.