Onze kleine heldin

Ook gisteren en vandaag hebben we de nodige activiteiten ondernomen. Gisteren hebben we een wandeling gemaakt door het park van kasteel Ammerzoyen. Het kasteel is aan de buitenkant prachtig om te zien. Het ligt midden in het water en daar zwemmen veel eendjes en andere vogels rond. Vind ik altijd leuk om te zien. Ook van binnen is het heel mooi, zeggen de baasjes. Ik kan dat helaas niet beoordelen, want wij hondjes hebben geen toegang tot kastelen en zelfs als ik mee naar binnen zou mogen, zou ik dat – denk ik – niet echt spannend vinden. Ridderverhalen uit verleden tijden vind ik niet zo interessant; achter mijn bal aan lopen of door een agility parcours racen vind ik veel leuker.

Poortgebouw van kasteel Ammerzoyen

Het leuke van een wandeling om het kasteel is dat deze helemaal geschikt is voor een pup. Precies 10 minuten wandelen en tussendoor staan er diverse bankjes om uit te rusten. Romy heeft haar ogen uit gekeken, allemaal weer heel erg spannend voor haar. Voor mij is dat allemaal niets nieuws, dus ik ben naar het water gelopen en heb gekeken wat de eendjes aan het doen zijn.

Romy 9 weken oud

Vandaag stond een bezoek bij de dierenarts op het programma, want Romy moet immers haar inentingen krijgen. Oh, dat hadden jullie moeten meemaken. Thuis is mijn kleine zus een echte heldin, ze lijkt voor niets bang te zijn. Toen we op de parkeerplaats van de dierenpraktijk aankwamen en uitstapten, was van de kleine heldin echter nog maar weinig over. Haar lichaam trilde en ze weigerde pertinent om naar binnen te gaan. Wat raar, want ze is er immers nog nooit geweest. Misschien dat ze de geur van de dierenarts al geroken heeft?

Kasteel Ammerzoyen

Ik heb besloten om het goede voorbeeld te geven, heb alle moed verzameld en ben zomaar de praktijk binnengestapt. Romy keek me met grote ogen aan, maar desalniettemin veranderde ze niet van gedachten. Het vrouwtje moest haar oppakken en naar binnen brengen. Net als gebruikelijk moest Romy daar meteen de weegschaal op: 2,5 kg. Dat is dus prima.

Ikzelf ga ook niet echt graag naar de dierenarts, want over het algemeen gebeuren er allemaal zaken die ik niet zo prettig vind. Maar onze dierenarts is wel een hartstikke aardige man. Altijd vriendelijk, krijg er meestal een lieve knuffel en aan het eind vaak een koek. Dus doe ik er niet al te moeilijk over. Romy kijkt daar echter duidelijk anders tegenaan. Jeetje zeg, wat maakte zij een opstand. Wilde die aardige dierenarts zelfs bijten. Vond het eerlijk gezegd een beetje pijnlijk dat mijn zusje zich zo gedroeg. Wat moet die goede man van ons denken?