dinsdag 9 augustus 2016

Naar de dierentuin


Romy zit nu in haar socialisatiefase en dat betekent dat zij met zoveel mogelijk zaken kennis moet maken. Als zij niet leert om op een goede manier vertrouwd te raken met zaken, zal zij daar later in haar leven niet goed mee om kunnen gaan en zelfs bang van zijn. En dat moeten we natuurlijk niet hebben. Aangezien een pup echter niet veel mag lopen, komen niet alle locaties in aanmerking voor socialisatie. Gelukkig kent het vrouwtje verschillende leuke plekjes, waar je niet veel hoeft te lopen en waar voldoende voor Romy te beleven valt. Ook ik ben – toen ik net zou oud was als Romy nu – op al die plekken geweest. Tegenwoordig komen we er niet meer zo vaak, want voor mij is dat allemaal niet meer zo heel erg spannend. Maar het is wel gezellig om er weer een keer te komen.

 
Romy in de dierentuin

Vandaag stond een bezoek aan het Kleindierwandelpark in Hedel op het programma. Wie nu denkt dat dat zoiets is als Burgers Zoo of dierenpark Emmen komt er bedrogen uit. Het is een heel klein parkje, waar je binnen nog geen twee minuten doorheen kunt wandelen. Op die kleine oppervlakte zijn wel diverse diersoorten te bewonderen, onder andere lama’s, geiten, konijnen, kippen, eenden enzovoort.

 
Misschien dat ze het kapsel zo leuk vond?

Romy vond het allemaal heel erg spannend, ze was diep onder de indruk van alle dieren en de geuren. Thuis is ze van niets en niemand bang, maar in de grote boze buitenwereld is ze niet zo’n held. Vreemd genoeg raakte ze meteen volledig in de ban van de lama’s, de grootste dieren van het hele park. Ze wilde helemaal niet meer weg. Het vrouwtje had haar op de arm genomen, zodat ze de lama’s beter kon zien en ze was helemaal gefascineerd. De kippen, die overal vrij in het park rondlopen en die qua grootte beter bij haar passen, vond ze daarentegen helemaal niet interessant. Na de helft van het park bekeken te hebben, gingen we lekker op een bankje zitten, waar we goed zicht hadden op de eenden. Ik genoot er echt van, eenden doen vaak van die spannende dingen. Helaas kwam sneller een eind aan ons uitstapje dan we gedacht hadden: ineens begon het namelijk hard te regenen. Dus geen eendjes meer kijken, maar een sprintje naar de auto en terug naar huis.

 


Naast allerlei ander speelgoed dat Romy heeft, heeft ze nu ook een schaap, dat bijna net zo groot is dan zijzelf. Ik had precies hetzelfde schaap, kon er urenlang mee spelen, en ook Romy is er helemaal gek op.

Even het schaapje slopen


Ikzelf begin er langzamerhand aan te wennen dat ik nu een zus heb, alhoewel ik haar nog steeds een lastig schepsel vind. Zodra ze wakker is, is ze met van alles en nog wat bezig. Ze gaat met haar speelgoed tekeer, neust overal rond, bemoeit zich met van alles en nog wat en is druk, druk, druk. Stiekem heb ik haar eigenlijk al een beetje in mijn hart gesloten, alhoewel ik dat niet graag wil toegeven. Gisteren ging ze naast Wibi staan en ineens begon ze vreselijk te piepen. Ik dacht dat er iets aan de hand was en ben meteen als een gek daarnaartoe gerend om haar te beschermen. Gelukkig was alles prima in orde, Wibi en Romy stonden gewoon gezellig naast elkaar. En dat bedoel ik nou. Het is gewoon een lastig schepsel, want niemand gaat toch zomaar voor de flauwekul piepen.

Bij de baas op de arm

Geen opmerkingen:

Een reactie posten